IMAG0081

tłumaczy w k*mtmmtxy<ny proce* poroaamjiou# narodów, mi arna barier Łuburowyck, rozwoju gospodarczego i dialogu’ poj,. tycznego.

11. Impuls relatywistyczny

Relatywizm jest przeciwieństwem absolutyzmu i ownarora nieak-sjomatyczne, medogmatyczoc podejście do prawdy, która staje się tym samym pojęciem względnym, uwarunkowanym splotem towarzyszących okoliczności pojęciem cząstkowym, przejściowym, złożonym.

Relatywny charakter teorii przekładu jest ich ewidentną cechą, widoczną na przykładzie odrębnego traktowania tłumaczenia w zależności od medium i ustne, pisemne, wiązane), rodzaju tekstu (literackie, specjalistyczne, użytkowej, odbiorcy (adekwatne pod względem formalnym, funkcjonalnym. ekspresyjnym |

Relatywność zawarta jest także rmmanennue już w samej postawie tłumacza, zazwyczaj wynikającej z orientacji teoretycznej, „szkoły*jaką reprezentuje Maiufnurji tej postawy będzie pode ście lingwistyczne, tmerpre*»cypao-b*nBeueu*yez»e. adaptacyjne. op w załeżraaiścj od tego. jak du—fT Muuaie twoje zadanie

«rvt»k» t**²*

z faktu, że zadanie to często jest dę-ntacza, lecz przez zleceniodawcę, na i Holz-Manttari. ilością i różnorodnością ezyn-efekt procesu przekładu, które ie do swojej wiedzy, a które poglądów i preferencji.

tfc

90 got*

Ma*y

_:T3csr.ą U0*§* *

Eft VO

assaM^"^

fca*5sc2

nutę¹

wreszcie z przebieg i adckwatn i w łasnych

.    ., j;ow stworzenia jednolitej teorii przekładu

JłCJSHyC® (P®^****"    .    *    . ^

' ' ■ i Horabs V«m»eeri » praktyce żadna z men nie omija *-o«*u anmslmcryjoe^o Decyzja tłumacza,

: - ^_ wyboru pomiędzy dostępnymi wariantami przekła-

towMwim (Łevy), oprócz «ibłektywacgp komponentu natury psy-

choto^cznej jest każdorazowo-rtirii-----sytuacyjnie i teleolo-

pajut, takWeamnów nie zmierza tym samym do absolutyza-cii swoich norm, kecz uznaje ich relatywność, którą można uzasadnić przy pomocy metody Uenncneutycznej

12. Impuls reprodukcyjny

F Schteiermacher wskazał na dwa możliwe sposoby, w jakie tłumacz może skonfrontować czytelnika z tekstem obcojęzycznym: może poruszyć tekst w kierunku czytelnika, lub czytelnika w kierunku tekstu. Dotychczasowy dorobek przekladoznawstwa można by w zasadzie podsumować jako obszerny korpus przypisów do tej tezy.

Teorie przekładu zmieniają z biegiem czasu swoje przesłanki i terminologię. Główne zadanie zabiegów przekładowczych określane jest jako oddanie znaczenia, przesłania, intencji bądź funkcji oryginału. Orientacja filozoficzna, w której cytowani są Schleiermacher i Humboldt, ustępuje miejsca bardziej nowoczesnej orientacji lin-gwistyczno-semiotycznej. powołującej się na de Saussure'a. 3akob-sona i Chomsky’ego. Przesunięcie to nie chroni jednak przekłado-znawstwa przed ukrytą redundancją: nowoczesne analizy lingwistyczne (por. Komissarow, Hatim -r Mason) stanowią bowiem dla przekladoznawstwa (oraz dla samej praktyki przekładu) jedynie feze * stąpną, po której następuje nieuchronne odesłanie do struktur glę-