IMAG0500

188

■3. Anrmryki

ną przyczyną jej zmniejszeniu były choroby przywiezione przez koloni, . ludność indiańska uzyskała prawa obywatelskie dopiero w IV24 _r Z społeczność rdzennych Indian w Stanach Zjednoczonych liczy 2,4 mlnosńh ii ^(J|I|C łona na 564 oficjalnie uznane plemiona (szczepy). Najliczniejszą grupę iwomr-S (ang. Chcrokee), stanowiący ok. 20% ogółu Indian. Połowa ludności łiullnn* ! terenach 310 rezerwatów (amer. roservations), w których obowiązuje zn.sadnsn,^*"• ności plemiennej i autonomii wobec władz federalnych. W Kalifornii re/.crwnty^ zwane rancherias, w Nowym Meksyku -pueblos, a w niektórych zachodnich stan indian colonies.

75. Kultura Indian jako atrakcja turystyczna w Stanach Zjednoczonych

Dziedzictwo kulturalne rdzennych mieszkańców Stanów Zjednoczonych jest pt* zentowane turystom w ośrodkach kulturalnych (interpretacyjnych) lub w formie tury), tycznych tras tematycznych prowadzących przez wybrane osady indiańskie. Nie tą one jednak liczne. Znaczny odsetek Indian żyjących w rezerwatach nadal nie josl j przychylny wizytom turystów, chroniąc prywatność lub miejsca mające dla nich nu-czenie religijne (duchowe).

Większe centra kulturalne Indian znajdują się w Albuąuergue w Nowym Meksyku (ośrodek informacyjny o 19 prekolumbijskich pueblach) oraz w Tahleąuah (Oklahoma) prowadzony przez Indian Czirokezów, którzy zostali przesiedleni na len teren w 1838 r. z południowych Appalachów. Wschodni odłam Czirokezów prowadzi oboc- i nie w rejonie PN Great Smoky Moutains (Południowe Appalachy) etniczne szlaki kul* i turowe, proponując turystom wizyty w muzeach, wioskach indiańskich, spotkania z przedstawicielami starszyzny plemiennej. W Anchorage na Alasce działa centrem kultury 11 szczepów Indian z tego regionu. Z kolei w Red Cliff (Wisconsin) mieści są j centrum kulturowe Czipejów żyjących nad Jeziorem Górnym. W Arizonie są propagowane szlaki tematyczne Indian Navajo, w tym m.in. pozostałości prekolumbijskiej osady położonej w szczelinie skalnej w kanionie de Chelly, a także szlak Indian Hopi, do których m.in. należy wioska Oraibi zamieszkała nieprzerwanie od XII w,

Ważną formą podtrzymywania jedności i tożsamości etnicznej rdzennych Indianst cykliczne spotkania plemienne lub międzyplemienne zwane „pow-wow”. Mają one formę ceremonialnego festynu (tańce rytualne, śpiewy), połączonego z pokazami sztuki indiańskiej. Są one także okazją do spotkań rodzinnych. Rocznie jest organizowanych kilkaset tego rodzaju spotkań, niektóre przybierają foimę atrakcji dla turystów.

Liczne pamiątki dziedzictwa kulturowego tubylczych plemion indiańskich są pr®^-zentowane w muzeach, wśród których największe to National Museum of the American Indian w Waszyngtonie, z oddziałem w Nowym Jorku, które łącznie gromadzą ok. W tys. eksponatów.

Atrakcją turystyczną nawiązującą do tematyki indiańskiej jest wielkich rozmiń* skalny monument przedstawiający postać wodza Indian Siuksów (Dakotów) 0# Szalonego Konia (ang. Crazy Horse Memoriał). Pomnik ten jest nadal w trakcie prama w jednej ze skal pasma Black Hills (Dakota Południowa).