(718)

.nęuiynarodowe stosunki polityczne

Zgromadzenia Ogólnego ONZ. W późniejszym czasie palestyński przywódca Jąfj Arafat miał potwierdzić, że istotny wpływ na OWP wywarła algierska taktyka sjg sowana w łatach 1954-1962.

Za jednego z głównych orędowników oraz ideologów terroru jako metody w|S ki o wyzwolenie narodowe uważa się Frantza Fanona. Ostro krytykując zachodi| model społeczno-gospodarczy, stał się on nie tylko intelektualnym symbolem djl Trzeciego Świata, ale również autorytetem ukazującym skuteczne metody wal® W książce Wyklęty lud ziemi pisał:    ^

Dla skolonizowanego przemoc jest prcacis absolutną, Bojownik to ten, kto działa. Działać to pracować nad śmiercią kolonizatora. Użycie przemocy pozwala również tym cz)q||| kom grupy, którzy od niej odeszli bądź zostali usunięci, powrócić, odnaleźć swoje miejstlF zintegrować się. Przemoc jest zatem czynnikiem mediacyjnym. Człowiek skolonizowany wyzwala się w trakcie stosowania przemocy i poprzez nią. Działanie oświeca działającego wskazując mu cel i środki do niego prowadzące^{1 2}. " .

Mniej więcej w tym samym czasie brazylijski rewolucjonista komunistyczny! Carlos Marighella, występując przeciwko systemowi kapitalistycznemu, którego! bastionem były sprawujące hegemonię na zachodniej hemisferze Stany Zjednoczoff ne, opublikował Mini-podręcznik partyzanta miejskiego¹⁶. Praca .ta jest instrukcji stosowania techniki partyzantki miejskiej, którą niebawem miały przejąć lewackiej ugrupowania terrorystyczne w Europie. W odróżnieniu od dzieła Fanona książka! Marighellego nie jest manifestem ideologicznym, ale metodycznym studium waBffl wskazującym drogę ugrupowaniom terrorystycznym, omawiającym między innymi^ takie zagadnienia, jak: możliwości pozyskiwania funduszy, napady, porwania w ce|]| lach politycznych, taktyka, działalność sabotażowa, wykonywanie egzekucji itp. Terifg roiyzm, w pełni akceptowany, został przez brazylijskiego działacza zdefiniowanymi jako:

akcja zwykle obejmująca podkładanie materiałów wybuchowych lub bomb zapalających^ o wielkiej sile destrukcji, która jest zdolna do zadania wrogowi strat nie do naprawienia. Tetyl roryzm wymaga, żeby partyzant miejski miał odpowiednią wiedzę teoretyczną i praktyczną, ij jak robić materiały wybuchowe. Akt terrorystyczny, oprócz oczywistej łatwości, z jaką może'i być dokonany, nie różni się od innych aktów i akcji partyzanckich, których sukces zależy od | planowania i determinacji. Jest akcją którą partyzant miejski musi wykonywać z największym « opanowaniem i determinacją. Chociaż akt terroryzmu na ogół obejmuje wybuch, są wypadł f ki, w których może być dokonywany przez egzekucje czy systematyczne palenie instalacji; V posiadłości, plantacji itd. Istotne jest podkreślenie znaczenia ognia i konstruowania urządzeń, zapalających, takich jak bomby benzynowe .w technologii terroryzmu partyzanckiego. Inną j rzeczą jest waga materiału, którym partyzant miejski może przekonywać ludzi do ekspropria-:

Terroryzm międzynarodowy: ideologia, formy działania i metody jego zwalczania

cji w momentach głodu i deficytu, wywołanego chciwością wielkich interesów komercyjnych. Terroryzm jest bronią, której rewolucjonista nie może nigdy porzucić^{3 4}.

|| W literaturze przedmiotu za przełomowy uznaje się rok 1968 (społeczne zaburzenia i kontestacja zachodniego systemu przez młodą generację), którego rezultatem było powstanie wielu lewackich ugrupowań terrorystycznych w Europie Zachodniej,

{ aktywizacja (mających dłuższą tradycję) terrorystycznych ugrupowań separatystycznych, takich jak Irlandzka Armia Republikańska (IRA) i baskijska Euskadi Ta Aska-tąsuna (ETA), a także intensyfikacja działalności Organizacji Wyzwolenia Palestyny pS(PWP) wchodzącej na drogę międzynarodowego terroryzmu. jSL Do najbardziej znanych skrajnie lewicowych organizacji wyznających po części Mtnarksizm, anarchizm i maoizm oraz zdecydowanych na wydanie wojny państwu §'fkapitalistycznemu należały: niemiecka Frakcja Czerwonej Armii (Rotę Armee Frak-tion - RAF) znana również jako Baader/Meinhoff (Andreas Baader/Ulrike Meinhoff) pi j, włoskie Czerwone Brygady. Praktycznie jednak na każdym kontynencie w ostat-Sinich dekadach XX w. ugrupowania o tej orientacji zaznaczyły swą obecność (jak na & przykład maoistowski Świetlisty Szlak w Peru), a niektóre istniejąnawet do dziś, jak kolumbijskie Rewolucyjne Siły Zbrojne (FARC).

Deklaracja programowa RAF stwierdzała:

Twierdzimy, że {...} organizowanie uzbrojonych grup oporu w Republice Federalnej Niemiec i w Berlinie Zachodnim jest słuszne, możliwe i uzasadnione. Że słuszne, możliwe i uzasadnione jest robienie tu i teraz miejskiej partyzantki. Że zbrojna walka jako najwyższa forma marksizmu-leninizmu może i musi być rozpoczęta teraz, że bez niej nie będzie żadnej antyimperialistycznej walki w metropoliach²*.

Ówcześnie jednoznacznie rozumiano termin terroryzm jako działania kryminalne. Ulrike Meinhoff podczas procesu próbowała więc oddzielić go od miejskiej partyzantki, jaką uprawiała RAF:

Terroryzm jest niszczeniem środków zaopatrzeniowych, a więc zapór na rzekach, wodociągów, szpitali, elektrowni. Terroryzm posługuje się strachem tłumów. Miejska partyzantka natomiast wnosi strach do aparatu. Akcje miejskiej partyzantki nie są skierowane przeciwko ludowi. To są akcje przeciwko imperialistycznemu aparatowi. Miejska partyzantka zwalcza terroryzm państwa”.

W podobnym duchu brzmiały odezwy założycieli włoskich Czerwonych Brygad Renata Curcio i Mary Carol. Będąc w opozycji nawet do Włoskiej Partii Komunistycznej za jej rewizjonizm, występowali oni zarówno przeciwko klasie miesz-

491

1

^M F. Fanon, Wyklęty lud ziemi. Warszawa 1985, s. 55, 56.    ,

2

C. MańghcUa, Mini-podręcznik partyzanta miejskiego, http://www.geocities.com/che_ibc/027podrec/Jiik.

htm    "    IB.

3

   Ibidem.

4

   Cyt. za V. Grotowicz, Terroryzm w Europie Zachodniej, w imię narodu i lepszej sprawy, Warszawa

&.    1999, s. 73.

%    ⁷⁹ Ibidem, s. 88.