(720)

Międzynarodowe stosunki polityczne

wnątrz; /2) terroryzm międzynarodowy¹ akt. transgramczny-iwswoich -celach _;.i środkach angajg •

Cyberterroryzm: Rozwój technologii, a przede wszystkim komputeryzacji przyczyni! się do powstania nowej formy terroryzmu, jaką jest cyberterroryzm )| czący, jak to określił w 1997 r. Bany C. Collin, cybernetykę z terroryzmem, według Sebastiana Serwiaka jest to tylko „nowe wcielenie starego zjawiska”, tów|| nież i w tym wypadku brakuje jasnej definicji'⁶. Mark Pollit określił go jako „zapl| nowany, politycznie umotywowany atak przeprowadzony przez subnarodowe | lub tajnych agentów przeciwko informacjom, systemom komputerowym i danym, cof skutkuje przemocą wobec niemilitamych celów”¹⁷. Wykorzystanie cyberprzestrzeni, może mieć charakter wojny informacyjnej, co jest jednym z aspektów współcześni! walki między państwami. Dlatego też według niektórych definicji z cyberterroiya zmem mamy do czynienia jedynie wówczas, gdy jest on prowadzony przez element^ niepaństwowe. Oznaczałoby to, że państwo jako takie nie może uprawiać działąljj ności terrorystycznej, co zasadniczo przeczyłoby formie tak zwanego sponsoringu^ państwa dla tego typu działań lub wykorzystywaniu cyberprzestrzeni w starciu mię^| dzy państwami, a jest to przecież oczywista sfera działania wymierzona na przykład^ w ośrodek koordynacji i dowodzenia. Niejasności te pozostają wciąż nierozwiązani ne. Niemniej cyberterroryzm stwarza trzy rodzaje zagrożeń, którymi są: 1) atak nf|| system; 2) atak na informacje; 3) wsparcie klasycznych form działalności terrory^ stycznejW pierwszym przypadku atak polega na przejęciu kontroli nad system mem komputerowym, co sprowadza się do działań hakerskich za pomocą robaków^ internetowych, wirusów- czy tak zwanych koni trojańskich. W drugim przypadku! chodzi o atak na dane przetwarzane i przechowywane w komputerowym systemie^ przeciwnika. W trzecim zaś jest to wykorzystanie cyberprzestrzeni do uprawiania^ skutecznej propagandy i agitacji.

“ S. Serwiak, Cyberprzestrzeń jako źródło zagrożenia terroryzmem, {w:] E. W. Plywaczewski (red.), Przestępczość zorganizowana..., s. 591.

¹⁷ Ibidem, s. 590.

¹¹ Ibidem, s. 596.

Terroryzm międzynarodowy: ideologia, formy działania i metody jego zwalczania

Jiypologia współczesnego terroryzmu

■

|:Według Audrey Kurth Cronin współczesny terroryzm w oparciu o kryterium mo-l|wacji można podzielić na cztery podstawowe typy: 1) terroryzm lewicowy; Ij2) terroryzm prawicowy; 3) terroryzm etnonacjonalistyczny/separatystyczny; 4) ter-gpiyzm religijny¹⁹. Dla pierwszych dwóch inspiracją były radykalne ruchy politycz-ne, takie jak komunizm i faszyzm. Początki etnonacjonalizmu sięgają czasów deko-Ijónizacji i walk narodowowyzwoleńczych, niemniej współcześnie ma on charakter puchów separatystycznych prezentujących się w świetle moralnie usprawiedliwionej pialki o Własną państwowość (na przekład Organizacja Wyzwolenia Palestyny). Intensyfikujący się w latach dziewięćdziesiątych radykalny ekstremizm religijny stał psię obecnie dominującym typem działalności terrorystycznej, nadając mu charakter pglobalnej konfrontacji ze świeckim światopoglądem. Znajdując silne oparcie w cywilizacji islamskiej (radykalnych ruchach religijnych), jest podstawą formułowania ^koncepcji zderzenia cywilizacji.

Ewolucja pojęć terror i terroryzm w perspektywie historycznej

Wprowadzony przez Maximiliena Robespierre’a i Komitet Ocalenia Publicznego termin regime de la terreur (1793-1794) stał się synonimem systemu władzy opartego na systematycznym, przemyślanym i wymierzonym w określone klasy społeczne terrorze. Wiara w rewolucję i postęp wymagała zastosowania metod zmierzających do unicestwienia tych wszystkich, którzy „będą zmierzać do osłabienia odwagi, deprawowania obyczajów, psucia czystości i energii zasad republikańskich”²⁰.. Jako wielkie epokowe dzieło rewolucja usprawiedliwiała stosowaną przez rząd przemoc. Nie była ona adresowana do wszystkich obywateli, a jedynie do pewnych kategorii ludzi, którzy mogli stanowić zagrożenie dla młodego republikańskiego państwa. Stąd też był to akt zaplanowany, systematyczny i mający określony cel polityczny — obronę zdobyczy rewolucyjnych i chęć stworzenia nowego, lepszego społeczeństwa. ^{2 1}

1

J. Baszkiewicz, Robespierre, Wrocław 1976, s. 2S6.

2

" J. Baylis, S. Smith, The Globalization of World Politics, An Introduction to International Relations, Oxford 2006, s. 480.