Scan0010

Kolejną cechą szczególną są bardzo ograniczone uprawnienia brytyjskiego Burmistrza (Przewodniczącego lub Burmistrza w miastach). W odróżnieniu od znanego nam polskiego modelu, gdzie stojący na czele Zarządu Wójt/ Burmistrz lub Prezydent sprawuje władzę na terenie gminy, brytyjski Burmistrz pełni funkcje wyłącznie reprezentacyjne.

Kolejnym wyróżnikiem brytyjskiego modelu samorządu jest brak jego jednolitości na terenie całego Zjednoczonego Królestwa. Po reformach, jakie miały miejsce w latach 1996-2000 związanych z kształtowaniem się niezależnych regionów na terenie Wielkiej Brytanii mamy obecnie trójszczeblowy samorząd w Anglii, dwuszczeblowy w autonomicznej Szkocji, jednoszczeblowy w autonomicznej Walii (choć rozróżnia się hrabstwa i hrabstwa-miasta), jednoszczeblowy w pól-autonomicznej Irlandii Północnej, a dodatkowo jeszcze wydzielone jest Metropolitarne Hrabstwo Wielkiego Londynu.

Rząd Wielkiej Brytanii dąży do wprowadzenia jednoszczeblowego modelu na terenie całego kraju. Zmiany te jednak nie są przyjmowane chętnie i szybko przez konserwatywnych Brytyjczyków, którzy jako nieliczni w Europie cieszyli się stosunkowo stabilnym samorządem lokalnym przez ponad 150 lat.

Krótki rys historyczny

Początki angielskiego systemu samorządowego sięgają średniowiecza, kiedy to przedstawicielem króla w hrabstwie był tak zwany sędzia pokoju.

W wieku XIX w Anglii funkcjonował pięcioszczeblowy model samorządu lokalnego składający się z parafii (7), związku opieki społecznej (8), dystryktu (okręgu) (9), miasta municypalnego (10), oraz hrabstwa (11). Parafie, dystrykty i hrabstwa przetrwały na terenie większości Królestwa do dziś dnia.

Ważne daty dla rozwoju samorządu:

•    1972 rok - Parlament Wielkiej Brytanii uchwalił ustawę

//»!’*’ jH**-

K..W ,i>' •

^loeW<1'

^C    ciuch'

'Lu-(o

/łttfslLftU

(ll) Mwifcalwfl

u. i jeof b

j<.<fue!kte. 4oMOOf /5 IM