skanowanie0007

czyć ciągle tej samej sumy. Wysokość kieszonkowego należy uzgadniać wspólnie, a kwota powinna zależeć od możliwości materialnych rodziców. Nie powinna ona być jednak ani zbyt duża, ani zbyt mała. Dzięki temu dziecko wie jaką stałą ilością pieniędzy może operować i jak rozsądnie zaplanować swoje wydatki.

Wypłacając stałą „pensję” możemy dziecko nauczyć szanowania pieniędzy i zbierania na określony cel. Rodzice nie powinni jednak tworzyć z nich ciułaczy za wszelką cenę. Dziecko musi mieć poczucie radości i satysfakcji kupowania czegoś za swoje zgromadzone pieniądze, ale wytyczony cel nie powinien być zbyt odległy i pochłaniający większość otrzymywanej kwoty. Takim sposobem dziecko szybko się zniechęca i traci wiarę w sens i realność własnego oszczędzania.

Dziecko może wystąpić z propozycją „zarabiania” dodatkowych kwot. Nie jest jednak właściwe dawanie mu pieniędzy za naukę, sprzątanie pokoju, robienie zakupów, czy odwiedzanie babci. Udzielanie przez dziecko pomocy, czy wykonywanie obowiązków tylko za otrzymaniem korzyści materialnych, tworzy w nim postawę konsumpcyjną i komercyjną.

Rodzice muszą na bieżąco interesować się wydatkami własnego dziecka, ale ich rola powinna sprowadzać się do dyskretnego obserwatora — doradcy, aniżeli kontrolera czy księgowego. Dziecko w młodszym wieku szkolnym ma prawo jeszcze popełniać finansowe błędy, a rolą rodzica nie jest jego ośmieszanie, krytykowanie czy karanie, ale udzielanie mu dobrej, rzeczowej i spokojnej rady. Szkoła jako instytucja może zasugerować i pomóc rodzicom w wypracowaniu prawidłowego modelu (kodeksu zasad) postępowania z dzieckiem otrzymującym kieszonkowe.

Przedstawiona przeze mnie propozycja spotkania z rodzicami pokazuje jeden ze sposobów omówienia tego problemu.

Przebieg spotkania z rodzicami

1.    Powitanie rodziców i przedstawienie tematu spotkania „Nasze dziecko prosi o kieszonkowe”.

2.    Pogadanka wstępna nauczyciela na temat: „Kształtowanie stosunku dziecka do pieniądza, jako jeden z elementów przygotowania go do radzenia sobie z zaspokajaniem własnych potrzeb i pragnień oraz przygotowania do samodzielnego życia”.

3.    Przedstawienie wyników ankiet uzupełnionych przez dzieci, a dotyczących ich radości i problemów związanych z otrzymywaniem i wydawaniem kieszonkowego.

Przykładowy wzór ankiety dla uczniów

1. Kto daje Tobie kieszonkowe? (podkreśl właściwą odpowiedź)

•    najczęściej mama

•    najczęściej tata

•    rodzice razem

•    dziadkowie

2. Dostajesz pieniądze (podkreśl właściwą odpowiedź)

•    raz w tygodniu

•    raz na 2 tygodnie

•    raz w miesiącu

3. Uzyskane pieniądze wydajesz (podkreśl właściwą odpowiedź)

•    najczęściej od razu

•    dzielisz na dni

7.    Czy bardziej kochasz tego rodzica, który Ci daje więcej pieniędzy? (podkreśl lub uzupełnij)

•    kocham bardziej.........bo daje mi więcej pieniędzy

•    nie patrzę na to, kto mi daje pieniądze.

8.    Kto najczęściej rozlicza Ciebie z wydawanych pieniędzy? (podkreśl właściwą

odpowiedź)

•    mama

•    tata

•    rodzice razem

•    nikt mnie nie rozlicza

9.    Na jaki cel potrafiłbyś cierpliwie zbierać pieniądze? (uzasadnij)

10. Jeśli według rodziców źle wydałeś pieniądze, to jaką najczęściej karę od nich otrzymujesz? (napisz)

4.    Otrzymane pieniądze najchętniej wydajesz na (podkreśl prawidłową odpowiedź

lub dopisz)

słodycze, książki, hobby, zabawki, przybory szkolne, prezenty..............

5.    Wiesz, że za dużo pieniędzy wydajesz na (napisz)

11. Czy dostajesz dodatkowe pieniądze (podkreśl lub dopisz)

•    za dobre stopnie

•    za sprzątanie swojego pokoju

•    za zrobienie zakupów

•    za......................

6. Czy udaje się Tobie zaoszczędzić trochę pieniędzy do następnej „wypłaty”? (podkreśl właściwą odpowiedź)

•    czasami

•    zawsze

•    nigdy

Rozmowa na temat wyników ankiet uzupełnionych przez dzieci, wyciągnięcie pierwszych spostrzeżeń i wniosków.

Wychowanie na co dzień

VII