Gęstość prądu w przewodniku definiuje się jako stosunek natężenia prądu do pola przekroju poprzecznego przewodnika:

Gdzie
I - natężenie prądu płynącego przez przewodnik,
S - pole przekroju poprzecznego przewodnika.
Natężenie prądu I można zdefiniować jako stosunek ilości ładunku elektrycznego, która przepływa przez przekrój poprzeczny przewodnika, do czasu w jakim ten przepływ następuje:
I = q / t ,
gdzie: I - oznacza natężenie, q - ładunek elektryczny, t - czas przepływu tego ładunku.
Jednostką natężenia prądu elektrycznego w układzie SI jest amper [1A = 1C/1s].
Prawo Ohma mówi, że natężenie prądu elektrycznego płynącego przez przewodnik jest wprost proporcjonalne do przyłożonego napięcia i odwrotnie proporcjonalne do oporu przewodnika:
I [A] = U[V]/R[?]
I prawo Kirchoffa głosi, że dla każdego węzła sieci suma algebraiczna prądów wpływających i wypływających jest równa zeru:
? I? = 0.
Według przyjętej konwencji prądy wpływające do oczka sieci mają znak (+), wypływające zaś (-), zatem powyższe prawo można zapisać też w postaci:
I1 - I2 - I3 + I4 = 0,
gdzie: I1 i I4 oznaczają prądy wpływające do węzła, a I2 i I3 to prądy wypływające z węzła.
II prawo Kirchoffa mówi, że natężenia prądów płynących przez równolegle połączone oporniki są odwrotnie proporcjonalne do ich oporów:
I1 R1 = I2 R2 = I3 R3 ,
gdzie: I? - oznaczają natężenia prądów płynących, R? - równolegle połączone oporniki.
Oporniki połączone szeregowo:
Ic - natężenie prądu jest stale;
Uc = U1 + U2 +U3 - napięcie całkowite jest równe sumie spadków napięć na poszczególnych opornikach;
Rc = R1 + R2 +R3 - opór wyjściowy jest sumą poszczególnych oporów.

Z kolei odwrotność przewodnictwa, czyli stosunek napięcia do natężenia prądu jest określany mianem oporu elektrycznego. Jest on oznaczany literą R (bo inne jego określenie to rezystancja).
W takim układzie "wzór na prawo Ohma" (przypominam, że sam wzór nie wyraża jeszcze prawidłowo tego prawa) ma postać:

R - opór elektryczny (w omach - ? )
I - natężenie prądu (w układzie SI w amperach
A)
U - napięcie między końcami przewodnika (w układzie SI w woltach
V)
Rezystancja (opór elektryczny, opór czynny, oporność[1], oporność czynna)
wielkość charakteryzująca relacje między napięciem a natężeniem prądu elektrycznego w obwodach prądu stałego. W obwodach prądu przemiennego rezystancją nazywa się część rzeczywistą zespolonej impedancji.
Zwyczajowo rezystancję oznacza się często symbolem R. Jednostką rezystancji w układzie SI jest om, którego symbolem jest ?.
Rezystancja zdefiniowana jest wzorem