IMG05

***** OśHHk (kitu

(HI do neo telewizji. W perspektywie semłopingłMHtvkł

w    w

Ih ujście ud paten- Jo tłeu-h?lewici chrtl rtkleiĄ^uje się ; u kwestio uowMiiiMN obu tvth poziutnów fli t vkv- juHuw tu i j d.

;MM\1 MOutiLU OrOWtAbANIA

NeroteleWiźja ?.vy\Y;i 9. pedagogicznym modelem komunikacji eha-wktetftapt dla paleo-tele\vi*ji.

JetlUYlu 9. lutjbfirdriej Widocznych aspektów lej przemiany jest (uwite Ktwauie 9 komunikacja zwektomwattą i uruchomienie procesu najemnej aktywności: co chwilą ptty pomocy pytań prowadzącego program, telefonu (Sllic/tiim Ii4l UNO <Ptvnto la HA I >, ( funtca linio <Łittw nnwic^s). minitelu¹ lub kamery odwołuje się do widza, zasięga się jego rady, namawia sią go do wzięcia udziału i przedstawienia swojej opinii.

Widzowi wyznaczone zostały trzy wielkie role: rola mocodawcy w mnożących się programach na Życzenie (Noc Mn itry < Mat iw lń Nuit>, tfeyin tomem <CmM Cu mmi >; w programie Jedynka fest dla Hus <Lu Une est d vutts> telewidzowie, wykręcając numer 1614?8?3333, mogą glosować nad wyborem tytułu Jednego z czterech proponowanych gatunków filmowych: filmu przygodowego, science fiction, kryminału, komedii); rola uczestnika — przykładem są tu oczywiście wszelkie teleturnieje, ale dramaturgia i fikcja same także zaczynają domagać się współuczestnictwa: w rekonstrukcji procesów (programie Marcela Julliana) publiczność za pośrednictwem minitc-lu odgrywa rolę ławy przysięgłych; cykliczny program Bcnsoussana w pierwszym programie telewizji francuskiej zatytułowany CzeM homary (Salut les homatrh) wymaga od widzów rozwiązywania problemów, jakie pojawiają się w rodzinie Rivićre; wreszcie rola zaproszonego do dyskusji politycznej gościa, oceniającego występ uczestników tcleza-bawy w Zabawie te uwodzenie (Le jeu de Iri sedticiiutt) — widz musi wypowiedzieć się, która z trzech dziewcząt wybranych do telezabawy I najskuteczniej uwiodła zaproszonego gościa; rola oceniającego samą J telewizją: ankiety. sondaże. audiumetria. Nigdy wcześniej widz nic był I tak przepytywany.

121

W tteo-lelewizjl prowadzący program nie jest juz ośrodkiem, wokół którego wszysiko się kręci (porte-parole instytucji). Kolą ją pi/>*jmu|ć widz /o swoją podwójną tożsamością: widza siedzącego przed ekranem lelewlzota i zaproszonego gościa programu (naszego rzecznika miej sea w telewizyjnej przestrzeni), Neo-telewlzja nie Jest Jul przestrzenią edukującą, lecz przestrzenią w s p ó I n e g o biesiadowaniu

Przestrzenią par efteellehce neo-telewłzyjną jest na przykład przestrzeń talk sitowo: uznanych talk-sbowów (jĄjłwittitfy * dpantrophenI*, Swobodna umm/nmi </Abre-fir/mngeS/ndnon fi lI UNO, (tarnin li-n(a), talk-sbowów ubranych w formę yniiPten bib magazynów (Telenmek, <IW tnatln >, Teł o Karolina    Cutińth e >, Nltylite Indiiej <Nalle

(hm aillentii >, Przede wnzyittkltn hino <StaWut le tntuin >, Panika na mennantce <Pani(fue aa- le l(i >), Programy nie llirlujące z ową strukturą należą do rzadkości, Nawet wielkie wydarzenia traktowane są w len sposób: retransmisja koncertu Madonny w 'thrynłe (KAI UNO 4 wt/e-śttla 1MH7) była przerywana wypowiedziami uczestników wymieniających swoje wrażenia. Podobnie rzecz się ma z reportażami sportowymi w programach /Jota manna (Pol dor) lub Ihyadtieitla ttlpry ftathiny Manna (K/ngt ynade llearen da Mann), Neo-teiewłzja jest ..nstalulm miejscem, gdzie się rozmawia⁰, Nie chodzi w niej Juz o przekazywanie wiedzy, lecz o stworzenie możliwości swobodnej wymiany i konfrontacji poglądów. Stwierdzenia ustępują miejsca pytaniom, dyskurs instytucjonalny — dyskursowi Indywidualnemu. Każdy prowadzący, zaproszeni goście, telewidzowie wypowiadają się na dany temat: celibat księży, wojna w Libanie, chów kurcząt na skalę przemysłową. doping w sporcie Itp. Nieważne jest tu, że nic jest się specjnliwą. nieważne nawet to. że nie ubchudzi nas wcale proponowany temat, istotne jest, by o nim rozmawiać, żeby w ogóle rozmawiać. Dysputy i dialogi zamieniają się W dyskusję w stylu Spotkań przy kawie (Ca/ć da (ononeti e), Nieważna jest ich treść (banalność, piaskość. wręcz głupota) i nikt nie obawia się ani powtórzeń, ani niezdecydowania, ani bełkot u. Neo-telewizja jawi się Jako przedłużenie codziennej gadaniny,

Ogólnie rzecz ujmując, nco-lelcwizja Zastępuje istniejącą w palto* -lelcwizjl relację hierarchiczna relacja bliskości: Zycie codzienne staje się dla niej najważniejszym punktem odniesienia,

Odnośnik czasowy, Programy neo-tclewłzji poddają się rytmowi dnia codziennego - programy na dzień dobry (Dzień dobry Mo chy <Pann(tlomo Italia >), programy poranne (Poranek <Una mani

1

Nb ten temat pnttt uwagi na s. 11 oraz por. ro/wnźnnlB Oeranla Rfluletn I w niniejszym tomie (pftyp. red.].