IMG!48

r

m

CiOnmek i formy W"

fl»    Cżhnmtl_m/j

ucztowanie najwlnfej tddziaływabi w aferze nakmiuifu^') Hmuwkmhm by) czymś normalnym w męskim świecki wojowników bywał też zMjłutjonałizowany w formie ryUial/tw InUju/yJnyeh, pr//% fetónr naMcii ja?/#: młodzi chłopcy Zauważamy silny Mielnik bfaĄ mjj I tufflmji w związku, który powstawał w trakcie rytualnych aktów mkdugo mężczyzny lenurfe*) do młodzieńca (mrowiumy, rut Km ck ten drugi mógł formalnie wejść w dortmly świat wspólnego uczto mm 'Mule dńęki tego rodzaju stosunkowi. Przed osiągnięciem winku durmleffj, a wfye I statusu wojowniku, chłopcy nut mogli leżeć podezwt tympajm, lecz /irmiml byk mitkte.6 u boku twego ojca bib kochanka. Wyrazy nafośd homoseksualnej w kontekście aymjur/jtmu tg częnte wyidobumne, ffotycsj raczej za biegów o względy niż momentu vkr bycia; porażają aff w obrębie ,/tdtikneJI sentymentalnej", odttylaja do In nyś Hfektów żyda młodych mężczyzn. Jak choćby atletyki. Iły użyć terminologii MMa łbucauita: pederastia była „fjrobkmatyzowarw", to omy pooMmla służebna wobec użeranych potrzeb wnp/AnotyM,

Hwoboda seksualna wkracza w archaiczny ayropozjon za uprawa obrciwśri nireotoików: mężczyzn i kobiet, Mżących do atolu lub uroi bjtjc)rdi eta*. Mit o Zeuak i Ganimedesie dobrze oddaje tradycyjną rokuję między biesiadnikiem a młodzieńcom pilnującym krateru I rozlewającym wino, Istnienie dwóch odrębnych form miłości homoseksualnej, w zależności od lego, czy jej obiektem jest człowiek wolny, czy nkwednik, dodatkowo komplikuje nam zrozumienie zjawiaka. Cechy retelżMei zorientowanej na ludzi nłewołnych najłatwiej zrozumie*!¹ na przykładzie kobiet.

IWdety-ot/ywatelki nigdy nie uczestniczyły w sympozjonb- Brak śladów ich obecności nawet na ucztach weselnych i pogrzebowych, mimo ich aktywnego uczestnictwa w tych aferach życia w społeczeń-utwadi tradycyjnych. Kobiece spotkania wiązały ab* przeważnie z ob-MMi religijnymi, z których mężczyźni byli wykluczeni, albo z organizacji) świętych chórów, Jedyny przypadek, kiedy spotykamy •wego rodzaju wspólnotą kobiecą — krąg poetycki Mony — Jest bardzo kontrowemypiy i — jak ab; wydaje —• bardzo zależny od modela męskiej uczty**⁵. A przecież Afrodyta i Dionizos to bóstwa ze aobą

mr

i wywoływane rmm mi zarania w fssrźjiiympozjaińej, jak ^j^iadczy lak zwany pmimf Seniora z VIII wieku, Kobfejjr j**c ^{w m}*^u‘ ^uni nbiwołnkami, npeejatnie wytttmytm f Arkadii akrobatkami, Irustrumentaliatkami; pwkrbnfc jak I mke spełniających analogiiczn* funkcję, dobierano je ze względu 0 grudę i młody wiek: wydaje się, że Ukryły niemal nagie i że często Idftszyły twój występ (tak jak mbrkieńcyj na sofach gości Zapewne gobfoty — Inaczej niż to ab; działo w przypadku młodych mężczyzn — awgły zy*kaó specjalny statuą, jeśli związały dę z jednym lub kilkoma uęźczyznami; w takim wypadku nazywano je hetmrrii, co było Ironiczną lalką męskiego terminu betnmń jurwanym?, oznaczającego pointę prawnych członków grupy. Owe Jantary*, biegłe w acztaese rozrywki i unio tińa mm, były nieraz wsj/rfwłasnością dwóch łub kilku rwyxrofzo^vi

To właśnie tego rodzaju praktyki żyda społecznego naznaczają ar ehawzną poezję miłosną. Z jednej strony jest uczuciowa głębia miłości homoseksualnej, zindywidualizowanej, zwykle, akienrwanej do młod-azego członka tej samej kłaay społecznej; miłość ta — oplaywana jako niezaspokojona — wiąże się bardziej z pragnieniem zbliżenia do czystego ideału piękna niż z satysfakcją seksualną; wyzwała najgłębeze emocje i zazdrość, Z drugiej zaś strony mamy poezję miłosną, wolną od społecznych restrykcji i trosk, inspirowaną przez młode niewolnic* postrzegam* jako przedmiot seksualny; miłość bez komplikacji, przelotna i łatwo zaspokajana — może co najwyżej budzić rrtelanchoBę, wieść do zadumy nad przekwftaniem młodości i perspektywą śmierci.

riwiat sympozjonu tworzył osobny porządek, nie respektujący praw danej spfdecznośd, oparty na swoich alternatywnych wartościach. Rytualne wyzwolenie z zahamowań, osiągane przez spożycie alkoholu, wymagało swoistych zasad, mających utrzymać równowagę między ładem j nieładem. Nadzór nad mieszaniem wina sprawował wybrany w tym celu sypozjarcha albo basileur, wszystkie zachowania podporządkowane były szczegółowym normom, uczestnicy przemawiali tub śpiewali w ustalonej kolejności; każdy krater ze zmieszanym winem miał Inny charakter. Oto, co mówi poeta komiczny, Euhulos (u Atenajosa, 2, Wdt

fl r mw)r. trt

U    “P¹* Życia hewry znajdziemy w nwwW Dwmsmei* Pruetw Sta,

tu., DO, por- Wż AłenaM hs. 18.