IMGC36 (2)

24 Cele edukacji

z przyjętej przez danego nauczyciela filozofii kształcenia (jedni preferują opanowanie jak największej liczby faktów — akcent na wiedzę, inni zwracają uwagę na rozwój myślenia, jeszcze inni na samodzielność), właściwości uczniów (nauczyciel formułując cele bierze pod uwagę możliwości swoich uczniów, ich zainteresowania).

II    krok

Określenie sytuacji odniesienia oznacza wskazanie uczniom sytuacji, w których będą mogli wykorzystywać to, czego się nauczą. Przykładem tego może być odwołanie się do przyszłej pracy zawodowej, ulubionej zabawy, czynności często wykonywanej. Im więcej takich sytuacji uda się nam wskazać, tym lepiej dla dziecka, u którego wzmacniamy chęć uczenia się, motywację. Jest to zadanie trudne, gdyż nie wszystkie tematy mają takowe odniesienia (łatwiej znaleźć je w treściach z języka polskiego niż z matematyki).

III    krok

Następnym krokiem jest sporządzenie testu sytuacji odniesienia. Test powinien obrazować szereg okoliczności, jakie uczeń może spotkać w żydu. Nauczyciel stawia sobie pytanie: co uczeń musi zrobić, żeby wykazać, że osiągnął cel? Przykładowo — ucząc się języka angielskiego powinien umieć nim posłużyć się, gdy zajdzie taka potrzeba.

IV    krok

Na tym etapie następuje przekształcenie testu sytuacji odniesienia w cel operacyjny. W stosunku do testu zawiera on modyfikacje i ograniczenia związane z systemem klasowo-lekcyjnym. A zatem chodzi o takie sformułowanie celu operacyjnego, aby można go było sprawdzić w warunkach szkolnych. Z kolei sprawdzianem, czy sformułowany przez nas cel ma charakter operacyjny, są pozytywne odpowiedzi na trzy pytania: Czy rezultaty kształcenia wyrażono w kategoriach zachowania?;