Kurs pilot wycieczek / rezydent
MODUA
III
BEZPIECZEC
STWO I OCHRONA ZDROWIA W TURYSTYCE
1. Obowiązujące przepisy prawne dotyczące organizacji grupowych imprez turystycznych
2. Przyczyny powstawania wypadków podczas wycieczek
3. Podstawowe czynności pilota wycieczki wpływające na bezpieczne trwanie imprez
turystycznych
4. Pierwsza pomoc przedmedyczna
BEZPIECZEC
STWO I OCHRONA ZDROWIA W TURYSTYCE
Obowiązujące przepisy prawne w organizowaniu grupowych imprez turystycznych
Podstawowymi przepisami
dotyczącymi organizowania, przebiegu
imprez turystycznych, a także innych
aspektów dotyczących tego tematu są
przepisy zawarte w Ustawie o
usługach turystycznych z dn. 29
sierpnia 1997 roku. Art. 1 Rozdziału I
mówi:
Ustawa określa warunki świadczenia, przez przedsiębiorców krajowych i zagranicznych,
usług turystycznych na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, a także za granicą, jeżeli umowy z
klientami o świadczenie tych usług są zwierane na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.
Art. 3. 1. Usługi Turystyczne  usługi przewodnickie, usługi hotelarskie oraz wszystkie inne
usługi świadczone turystom lub odwiedzającym.
Rozdział 4 art. 20 dotyczy osób wykonujących m.in. pracy pilota.
Art. 20. pkt. 1 Przewodnikiem turystycznym lub pilotem wycieczek może być osoba, która
posiada uprawnienia określone ustawą.
Pkt.3: Do zadań pilota wycieczek należy sprawowanie, w imieniu organizatora turystyki,
opieki nad uczestnikami imprezy turystycznej w niezbędnym zakresie, wynikającym z charakteru
imprezy, oraz czuwanie nad sposobem wykonywania usług świadczonych na rzecz uczestników
podczas imprezy, a także reprezentowania organizatora turystyki wobec kontrahentów
1
Kurs pilot wycieczek / rezydent
świadczących usługi w trakcie trwania imprezy.
Art. 22. Uprawnienia przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek otrzymuje osoba,
która:
1) ukończyła 18 lat,
2) ukończyła szkołę średnią,
3) posiada stan zdrowia umożliwiający wykonywanie zadań przewodnika turystycznego lub
pilota wycieczek,
4) nie była karana za przestępstwa umyślne lub inne popełnione w związku z wykonywaniem
zadań przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek,
5) Odbyła szkolenie i praktykę oraz zdała egzamin na przewodnika turystycznego lub na
pilota wycieczek.
6) Ustawa z dn. 5 marca 2004 roku o zmianie ustawy o usługach turystycznych w art. 20
modyfikuje pkt. 3:
Do zadań pilota wycieczek należy sprawowanie, w imieniu organizatora turystyki, opieki nad
uczestnikami imprezy turystycznej w niezbędnym zakresie, wynikającym z charakteru imprezy,
czuwanie nad sposobem wykonywania usług świadczonych na rzecz uczestników podczas imprezy
oraz przyjmowanie od nich reklamacji dotyczących świadczonych im usług, a także
reprezentowanie
organizatora turystyki wobec kontrahentów świadczących usługi w trakcie trwania imprezy.
Przyczyny powstawania wypadków podczas wycieczek
Różne mogą być przyczyny nieszczęśliwych wypadków: burze, brak widoczności w nocy,
mgły, śliskie podłoża, zabłądzenia, ale główna przyczyną jest zazwyczaj nieprzestrzeganie zasad
bezpieczeństwa turystyki.
Pod tym względem podstawowe przyczyny wypadków to:
1. Niewłaściwa organizacja:
- lekceważenie zasad organizowania i prowadzenia wycieczek i imprez,
- brak znajomości przepisów i zasad ich prowadzenia,
- zbyt wielka liczebność grup turystycznych,
- brak zabezpieczenia urządzeń technicznych,
- niedostateczna opieka dorosłych ( podczas wycieczek szkolnych),
- brak dyscypliny;
2
Kurs pilot wycieczek / rezydent
2. zły stan obiektów, urządzeń i sprzętu:
- niewłaściwe użytkowanie obiektów turystycznych,
- niewłaściwe wykonanie, konstrukcja lub dobór sprzętu turystycznego, odzieży i obuwia,
- zły stan tras turystycznych;
3. niedyspozycje:
- niedostateczne przygotowanie psychiczne i fizyczne uczestników,
- nadmierne zmęczenie i przemęczenie,
- stosowanie niewystarczających przerw między poszczególnymi etapami lub przerw
wypoczynkowych na etapie,
- udział w wycieczce lub imprezie podczas choroby lub bezpośrednio po niej,
- niewłaściwe żywienie uczestników,
- nadużywanie napojów alkoholowych lub innych używek,
- nagłe wystąpienie niedyspozycji,
- nieprzestrzeganie zasad higieny osobistej;
4. złe warunki pogodowe, przyczyny żywiołowe:
- niesprzyjający przebieg zjawisk meteorologicznych, wystąpienie gwałtownych kataklizmów
hydrologicznych,
- niespodziewane wystąpienie obrywów skalnych, osuwisk, lawin;
5. niedoskonały poziom wyszkolenia:
- niewłaściwe lub z
le wyszkolone kierownictwo wycieczek i imprez,
- brak umiejętności lub niedostateczne opanowanie technik turystycznych,
- zanik sprawności fizycznej spowodowany dłuższymi przerwami w uprawianiu turystyki,
- lekceważenie niebezpieczeństwa, nieuwaga, wybieranie zbyt ambitnych celów, przecenianie
swych możliwości,
- ryzykowne zachowanie się, popełnianie niebezpiecznych błędów;
6. przyczyny przypadkowe (losowe):
- ukąszenia, niewypały, zatrucia, poparzenia, plaga owadów,
- strach przed ciemnością, zabłądzenie;
7. uwarunkowania społeczne:
- nieprzestrzeganie norm, przepisów,, instrukcji, lekkomyślność, zaniechanie środków
bezpieczeństwa, niestosowanie systemu zabezpieczeń i ostrzeżeń.
3
Kurs pilot wycieczek / rezydent
Podstawowe czynności pilota wycieczki wpływające na bezpieczne trwanie imprez
Współczesna turystyka i krajoznawstwo, będące istotnym elementem turystyki, stawia dziś
prze pilotem nowe zadania. Pilot musi posiadać  wszechstronną wiedzę również o bieżących
wydarzeniach politycznych, gospodarczych, kulturalnych, społecznych itp., w kraju i za granicą.
Nie ma wątpliwości w określeniu poziomu wymaganej kultury osobistej i predyspozycji
organizatorskich. Z racji swej bliskości z grupą turystyczną przewodnik i pilot są poddawani ciągłej
obserwacji i bacznej ocenie, a jego zachowanie bywa wzorem reakcji lub postaw. Również duże
znaczenie mają ich atrybuty zewnętrzne, na które składać się mogą m.in. strój, sprawność ruchowa.
Pilot łączy właściwości umysłowe z fizycznymi w takim nasileniu, jakie na ogół u innych
oświatowców nie występują. Jako kierownik wycieczki powinien wyróżniać się zdolnościami
organizacyjnymi, wychowawczymi i dydaktycznymi. Powinien jednakową troską i życzliwością
odnosić się do wszystkich uczestników wycieczki, być
obiektywnym w rozstrzyganiu sporów, konfliktów i dokonywaniu ocen. Nie powinien doprowadzać
do sztucznego podziału na kierownictwo i uczestników, lecz wspólnie dzielić wszelkie trudy
podróży. Jeść te same posiłki i o tej samej porze, nie pozostawiać grupy bez nadzoru, nocować
razem z uczestnikami, pierwszy wstawać a ostatni kłaść się spać, dawać na każdym miejscu
dowody taktu i kultury. Powszechna troską personelu pedagogicznego i opiekuńczego kierującego
imprezą turystyczną powinna być dbałość o bezpieczeństwo i dobre samopoczucie uczestników.
Takt jest koniecznym warunkiem zachowania bezkolizyjnych kontaktów w grupie. Jest podstawową
cechą wymagana od kierownika. Od taktu, bowiem zależy stopień umiejętności kierowania ludz
mi.
W turystyce, gdzie grupy często
kompletowane są przypadkowo, takt jest warunkiem sine quanon efektywnego wypoczynku bez
napięć, w atmosferze życzliwości i przyjaz
ni.
Świadoma dyscyplina jest narzuceniem sobie określonego stylu postępowania,
wymagającego pewnych wyrzeczeń, rezygnacji z własnej wygody, gdy jest to niezbędne do
osiągnięcia celu. Punktualność, zgłaszanie odejścia, przestrzeganie ustalonej trasy, zachowanie
ostrożności, unikanie lekkomyślności  są nie tylko warunkiem bezpieczeństwa, są również
wyrazem szanowania czasu i dobrego samopoczucia innych. Tak pojęta dyscyplina wiąże pilota z
członkami
grupy. Kierujący imprezą turystyczną ponosi odpowiedzialność za nieszczęśliwe wypadki powstałe
z jego winy. Dla ustrzeżenia uczestników przed obrażeniami i zachorowaniami pilot lub
przewodnik powinien zaznajomić wszystkich z zasadami przestrzegania bezpieczeństwa już przed
4
Kurs pilot wycieczek / rezydent
wyjazdem. Praktyka wskazuje, że powodem wypadków jest często splot przyczyn. Jednak dla
właściwego zabezpieczenia się przed ich wystąpieniem nie wystarczy jedynie ubezpieczyć siebie i
uczestników od następstw wypadków, lecz poznać rzeczywiste przyczyny występowania i
umiejętnie im zapobiegać.
Szczególną troską powinny być otoczone opieką wycieczki grup dziecięcych i
młodzieżowych. Osoby zajmujące się działalnością turystyczną, aby uniknąć problemów w czasie
imprez turystycznych, powinny
- posiadać właściwe przeszkolenie zgodne z obowiązującymi w tym względzie przepisami władz
oświatowych,
- ustalać taki program działalności turystycznej, który uwzględnia przygotowanie
turystyczne, wiek i płeć uczestników,
- dążyć do zaszczepienia uprawiającym turystykę trwałych nawyków aktywności ruchowej
opartych na najlepszych wzorach,
- uczyć przestrzegania higieny osobistej, specyficznej dla określonego rodzaju działalności
turystycznej,
- dobierać umiejętnie obciążenia fizyczne, normując długość dziennych etapów, ustalając
maksymalny ciężar bagażu, określając optymalny okres przerw wypoczynkowych i snu,
- zachęcać do hartowania organizmu, umiejętnie organizować jego proces,
- unikać znużenia psychicznego, dozując właściwie ilość wiedzy krajoznawczej
przekazywanej w trakcie wycieczki, imprezy,
- dostosować formę działalności turystycznej do aktualnych warunków pogodowych,
- rozwijać u podopiecznych nawyki orientacyjno-przestrzenne, ułatwiające bezpieczne
wędrowanie po nieznanym terenie,
- nieść pomoc na szlaku wszystkim potrzebującym, umiejętnie organizować pierwszą
pomoc, zawiadomić rodzinę i dyrekcję szkoły o zaistniałych nieszczęśliwych wypadkach,
- do wielodniowych imprez turystyki kwalifikowanej dopuszczać jedynie młodzież
wykazującą się zdrowiem i opanowaniem technik turystycznych,
- przed wycieczką i imprezą turystyczną sprawdzać niezawodność zabieranego w podróż
sprzętu turystycznego, szczególnie lokomocyjnego,
- przestrzegać zasad prawidłowego żywienia uczestników , zarówno w zakresie jakości
potraw i punktualności ich spożywania,
- krzewić zasadę nie konsumowania alkoholu i nie palenia tytoniu.
5
Kurs pilot wycieczek / rezydent
Zagrożenia dla zdrowia i życia oraz zasady ich ochrony podczas wycieczki
Wyjazd na urlop, wycieczka lub wyprawa turystyczna kojarzą się zazwyczaj z czymś
przyjemnym  wypoczynkiem, jakąś zmianą, poznaniem nowych miejsc i ludzi. Należy jednak
pamiętać, że każdy taki wyjazd może wiązać się z pewnym zagrożeniem dla zdrowia, a czasem
nawet życia. W trakcie podróży zawsze  w mniejszym lub większym stopniu  występują czynniki
i sytuacje składające się na to
zagrożenie. Wypadki komunikacyjne (szczególnie samochodowe) stanowią najczęstszą przyczynę
zgonów wśród turystów. Drugie miejsce w tej ponurej statystyce zajmują choroby układu i
krążenia.
Wśród zagrożeń dla zdrowia i życia można wyróżnić:
�� wypadki komunikacyjne,
�� pogorszenie warunków sanitarno  higienicznych:
- choroby  brudnych rąk :
a) brudne owoce
b) brudne ręce
c) zanieczyszczone pożywienie
d) skażona, zanieczyszczona woda
e) złe przechowywanie produktów spożywczych
f) trudności z kąpielą i utrzymaniem ciała w czystości
g) trudności ze zmianą bielizny
�� wysiłek, brak wygód, nieregularny sen powodujący zmęczenie, spadek odporności, a co za
tym idzie, wzrost podatności na zachorowania,
�� inne pożywienie, mało urozmaicone lub egzotyczne potrawy,
�� napięcie psychiczne  stres  powodujące spadek odporności i wzrost podatności na
zachorowania,
�� specjalne zagrożenia związane ze zmianą warunków klimatycznych.
W czasie podróży zawsze mamy do czynienia z pogorszeniem warunków sanitarno-
higienicznych, co może w konsekwencji doprowadzić do rozwoju choroby. Najczęściej występują
trudności z utrzymaniem w czystości rąk, wskutek czego może dojść do rozwoju tzw. Chorób
 brudnych rąk . Są to takie zakaz
ne choroby przewodu pokarmowego, jak np. dur brzuszny,
Salmonelloza, czerwonka,
6
Kurs pilot wycieczek / rezydent
cholera i inne. Są one wynikiem nie tylko brudnymi  po całym dniu spędzonym w podróży 
rękami, których nie ma gdzie umyć, ale także spożycia nie umytych owoców lub posiłku
przyrządzanego w niezbyt higienicznych warunkach w przydrożnym barze.
Nie nadająca się do picia, zanieczyszczona drobnoustrojami woda  nie przegotowana lub nie
uzdatniona oraz sporządzony z niej lód do napojów, także mogą być z
ródłem chorobotwórczych
drobnoustrojów wywołujących wymienione choroby. Inną przyczyną dolegliwości żołądkowo-
jelitowych może być spożycie zbyt długo wożonych (noszonych) ze sobą, z
le przechowywanych
produktów spożywczych. Dotyczy to przede wszystkim długich wypraw turystycznych, ale może
się zdarzyć także wtedy, gdy np. przygotowana rano kanapka ze świeżą szynką i zostawiona na
parę godzin przy szybie lub w ciepłym autokarze zostanie przez turystę zjedzona. Po kilkunastu
godzinach takiego
przechowywania prawdopodobnie nie nadaje się ona już do spożycia i może być powodem
nieoczekiwanych dolegliwości żołądkowo-jelitowych po jej zjedzeniu.
Na pogorszenie warunków sanitarno-higienicznych składają się ponadto trudności z
utrzymaniem w czystości ciała i ze zmianą
bielizny, co może być przyczyna dolegliwości skórnych. Mogą także wystąpić niemałe kłopoty z
umyciem zębów.
Do czynników, które w trakcie podróży niekorzystnie wpływają na stan naszego zdrowia
należą: brak wygód, wysiłek i nieregularny sen. Są one przyczyną zmęczenia. Do tego dochodzi
także zwiększone napięcie psychiczne związane z opuszczeniem znanego miejsca, nowym
otoczeniem, silnymi wrażeniami, przygodą i niewiadomą. Jeśli zostanie przekroczony pewien
poziom stresu, zacznie on działać niekorzystnie. Nadmierny stres ( a dla niektórych osób stres
związany z podróżą może być bardzo duży), niewygody i zmęczenie powodują obniżenie
odporności i wzrost podatności na infekcje. Co więcej, nawet drobna infekcja może przebiegać o
wiele bardziej burzliwie w takich warunkach.
Należy także dodać o zagrożeniach, jakie występują przy zmianie warunków klimatycznych 
szczególnie podczas podróży do krajów basenu Morza Śródziemnego lub bardziej egzotycznych
krajów tropikalnych. Co więcej, wraz z rozwojem komunikacji
lotniczej możliwość przeniesienia niektórych tropikalnych chorób do  domu znacznie się
zwiększyła.
Do turystów specjalnej troski, które mogą znalez
ć się pod opieką pilota należy zaliczyć dzieci,
osoby starsze oraz osoby chorujące przewlekle. Chorzy ci mogą bardzo dobrze funkcjonować w
7
Kurs pilot wycieczek / rezydent
swoim środowisku, a nawet wydajnie pracować zawodowo bez większych powikłań i dolegliwości.
Jednak w przypadku zmiany trybu ich życia, zaburzeń snu, zmęczenia, nieregularnego
przyjmowania posiłków,
może dojść do zaostrzenia choroby i mogą wystąpić pewne (czasem poważne) komplikacje w stanie
zdrowia.
Niektórych z wyżej wymienionych zagrożeń można uniknąć, ewentualnie zminimalizować
skutki. Warunkiem jest jednak świadomość tych zagrożeń oraz podjęcie odpowiednich kroków
zapobiegawczych jeszcze przed wyjazdem.
Podstawowe zasady ochrony zdrowia
Do podstawowych zasad ochrony zdrowia w podróży należą:
�� profilaktyka,
�� umiejętność oceny sytuacji  zagrożenia stanu zdrowia i życia,
�� umiejętność udzielenia pierwszej pomocy  tzw. pomocy przed lekarskiej.
Profilaktyka i jej zasady
Prawdziwe jest stwierdzenie, że lepiej zapobiegać niż leczyć. Niezmiernie ważne jest
odpowiednie przygotowanie do podróży. Niektóre czekające zagrożenia można przewidzieć i
skutecznie się przed nimi zabezpieczać (np. wykonując szczepienia ochronne przeciw żółtej
gorączce, przyjmując leki przeciwmalaryczne, uzdatniając wodę do picia), działanie innych można
zminimalizować poprzez odpowiednie postępowanie.
Do podstawowych zasad profilaktyki zaliczamy:
- kontrola stomatologiczna,
- kontrola lekarska  szczególnie ważna u osób przewlekle chorych,
- szczepienia ochronne,
- ubezpieczenie,
- posiadanie właściwie zaopatrzonej apteczki.
Umiejętność oceny stanu zdrowia jest niezmiernie przydatna, aczkolwiek nabywa się ją w
miarę kontaktu z poszczególnymi przypadkami chorobowymi oraz podczas szkoleń, kursów itp.
Niezmiernie ważna jest ocena sytuacji w stanach zagrożenia życia  rozpoznanie np. wstrząsu czy
śmierci klinicznej, a także gdy poszkodowanych jest kilka osób (np. w wypadku drogowym).
Podsumowując, stan świadomości wśród ludzi jest obecnie taki, w każdym razie powinien
8
Kurs pilot wycieczek / rezydent
być, że wszelkie sprawy związane ze zdrowiem są utrwalone już od młodego wieku.
Pierwsza pomoc przed medyczna
Podstawowe zabiegi resuscytacyjne u dorosłych.
Jak udzielić pierwszej pomocy oraz jak wykonać reanimację.
Zadaniem osoby udzielającej pierwszej pomocy jest utrzymanie przy życiu poszkodowanego i nie
dopuszczenie do powstania dalszych powikłań do chwili przybycia karetki pogotowia ratunkowego.
Upewnij się, czy poszkodowany i wszyscy świadkowie zdarzenia są
bezpieczni.
Sprawdz
reakcję poszkodowanego:
" delikatnie potrząśnij za ramiona i głośno zapytaj:
"Czy wszystko w porządku?"
3a. Jeżeli reaguje:
" zostaw poszkodowanego w pozycji, w której go zastałeś, o ile nie zagraża mu żadne
niebezpieczeństwo
" dowiedz się jak najwięcej o stanie poszkodowanego i wezwij pomoc, jeśli będzie potrzebna,
l regularnie oceniaj jego stan.
Jeżeli nie reaguje:
" głośno zawołaj o pomoc,
" odwróć poszkodowanego na plecy, a następnie udrożnij jego drogi
oddechowe, wykonując odgięcie głowy i uniesienie żuchwy
1. umieść jedną rękę na czole poszkodowanego i delikatnie odegnij jego głowę do tyłu,
pozostawiając wolny kciuk i palec wskazujący tak, aby zatkać nimi nos jeżeli potrzebne
będą oddechy ratunkowe,
2. opuszki palców drugiej ręki umieść na żuchwie poszkodowanego, a następnie unieś ją w
celu udrożnienia dróg oddechowych.
9
Kurs pilot wycieczek / rezydent
Utrzymując drożność dróg oddechowych wzrokiem, słuchem i dotykiem
poszukaj prawidłowego oddechu
" oceń wzrokiem ruchy klatki piersiowej,
" nasłuchuj przy ustach poszkodowanego szmerów oddechowych,
" staraj się wyczuć ruch powietrza na swoim policzku.
W pierwszych minutach po zatrzymaniu krążenia poszkodowany może słabo oddychać lub
wykonywać głośne, pojedyncze westchnięcia. Nie należy ich mylić z prawidłowym oddechem. Na
ocenę wzrokiem, słuchem i dotykiem przeznacz nie więcej niż 10 sekund. Jeżeli masz jakiekolwiek
wątpliwości czy oddech jest prawidłowy, działaj tak, jakby był nieprawidłowy.
Jeżeli oddech jest prawidłowy:
" ułóż poszkodowanego w pozycji bezpiecznej,
" wyślij kogoś lub sam udaj się po pomoc (wezwij pogotowie),
" regularnie oceniaj oddech.
Jeżeli oddech nie jest prawidłowy:
" wyślij kogoś po pomoc, a jeżeli jesteś sam, zostaw poszkodowanego i wezwij pogotowie,
wróć i rozpocznij uciskanie klatki piersiowej zgodnie z poniższym opisem:
� uklęknij obok poszkodowanego,
� ułóż nadgarstek jednej ręki na środku klatki piersiowej poszkodowanego,
� ułóż nadgarstek drugiej ręki na już położonym,
Ułóż nadgarstek jednej ręki na
Nadgarstek drugiej ręki ułóż na już
położonym
środku klatki piersiowej
� spleć palce obu dłoni i upewnij się, że nie będziesz wywierać nacisku na żebra poszkodowanego;
nie uciskaj nadbrzusza ani dolnego końca mostka,
� pochyl się nad poszkodowanym, wyprostowane ramiona ustaw prostopadle do mostka i uciskaj na
10
Kurs pilot wycieczek / rezydent
głębokość 4-5 cm,
� po każdym uciśnięciu zwolnij nacisk na klatkę piersiową, nie odrywając dłoni od mostka.
Powtarzaj uciśnięcia z częstotliwością 100/min (nieco mniej niż 2 uciśnięcia/s),
� okres uciskania i zwalniania nacisku (relaksacji) mostka powinien być taki sam.
Połącz uciskanie klatki piersiowej z oddechami ratowniczymi:
" po wykonaniu 30 uciśnięć klatki piersiowej udrożnij drogi oddechowe, odginając głowę i
unosząc żuchwę,
" zaciśnij skrzydełka nosa, używając palca wskazującego i kciuka ręki umieszczonej na czole
poszkodowanego,
" pozostaw usta delikatnie otwarte, jednocześnie utrzymując uniesienie żuchwy,
" wez
normalny wdech i obejmij szczelnie usta poszkodowanego swoimi ustami, upewniając
się, że nie ma przecieku powietrza,
" wdmuchuj powoli powietrze do ust poszkodowanego przez około 1 sekundę (tak jak przy
normalnym oddychaniu), obserwując jednocześnie czy klatka piersiowa się unosi taki
oddech ratowniczy jest efektywny,
" utrzymując odgięcie głowy i uniesienie żuchwy, odsuń swoje usta od ust poszkodowanego i
obserwuj czy podczas wydechu opada jego klatka piersiowa,
" jeszcze raz nabierz powietrza i wdmuchnij do ust poszkodowanego, dążąc do wykonania
dwóch skutecznych oddechów ratowniczych; następnie ponownie ułóż ręce w prawidłowej
pozycji na mostku i wykonaj kolejnych 30 uciśnięć klatki piersiowej,
" kontynuuj uciskanie klatki piersiowej i oddechy ratownicze w stosunku 30 : 2,
" przerwij swoje działanie w celu sprawdzenia stanu poszkodowanego tylko wtedy, gdy
zacznie on prawidłowo oddychać. W innym przypadku nie przerywaj resuscytacji. Jeżeli
wykonany pierwszy oddech ratowniczy nie powoduje uniesienia się klatki piersiowej jak
przy normalnym oddychaniu, wykonaj następujące czynności
" sprawdz
jamę ustną poszkodowanego i usuń widoczne ciała obce,
" sprawdz
, czy odgięcie głowy i uniesienie żuchwy są poprawnie wykonane,
" wykonaj nie więcej niż 2 próby wentylacji za każdym razem, zanim podejmiesz ponownie
uciskanie klatki piersiowej. Jeżeli na miejscu zdarzenia jest więcej niż jeden ratownik,
ratownicy powinni się zmieniać podczas prowadzenia reanimacji co 1-2 minuty, aby
11
Kurs pilot wycieczek / rezydent
zapobiec zmęczeniu. Należy zminimalizować przerwy w resuscytacji podczas zmian.
Reanimacje ograniczoną wyłącznie do uciśnięć klatki piersiowej możesz prowadzić w
następujących sytuacjach:
" Jeżeli nie jesteś w stanie lub nie chcesz wykonywać oddechów ratowniczych, zastosuj
uciśnięcia klatki piersiowej.
" Jeżeli stosujesz wyłącznie uciśnięcia klatki piersiowej, wykonuj je bez przerwy, z
częstotliwością 100 uciśnięć /min,
" Przerwij swoje działanie w celu sprawdzenia stanu poszkodowanego tylko wtedy, jeżeli
zacznie on prawidłowo oddychać. W innym przypadku nie przerywaj resuscytacji.
Kontynuuj resuscytację do czasu gdy:
" przybędą wykwalifikowane służby medyczne i przejmą działania,
" poszkodowany zacznie prawidłowo oddychać,
" ulegniesz wyczerpaniu.
Etapy pierwszej pomocy
1. ocena sytuacji
2. zabezpieczenie miejsca zdarzenia
3. ocena stanu poszkodowanego
4. wezwanie pomocy
- 999 Pogotowie Ratunkowe
- 112 Centrum Powiadamiania Ratunkowego
- 998 Straż Pożarna
- 997 Policja
Podsumowanie
Piloci wycieczek są osobami mającymi bezpośrednią styczność z turystami i to przez cały
czas trwania imprezy. Dlatego więc, można powiedzieć, do nich należy całość spraw
organizacyjnych, które zapewnią bezpieczeństwo grupy, a także każdej z osób oddzielnie.
12
Kurs pilot wycieczek / rezydent
Najważniejszą cechą dobrego pilota wycieczki musi być znajomość postępowania z ludz
mi. Nie
wystarczy znajomość języków obcych, teoretyczna wiedza na tematy głównie przynależne
przewodnikowi wycieczki.. Dobry pracownik obsługi ruchu turystycznego powinien wykazać się
znajomością psychologii i zjawisk społecznych towarzyszących turystyce, takich jak potrzeby osób
wywodzących się z różnych środowisk społecznych, zawodowych czy wiekowych, sposoby
zachowania w czasie wolnym, wzory konsumpcji, preferencje ludności w odniesieniu do różnych
form turystyki. Ponadto pilot powinien odznaczać się wysokimi walorami etycznymi. Kwalifikacje
do pracy w turystyce przejawiają się w: postawie pracownika, etyce pracy, estetyce ubioru,
zachowaniu, łatwości nawiązywania kontaktów, zdolnościach przywódczych. Chyba sposoby
komunikowania się z turystami, ze wszystkim podmiotami działającymi w turystyce, umiejętności
odpowiedniego wpływania na działania wymienione osoby i podmioty sprawia, że wycieczka lub
inna impreza turystyczna staje się przyjemnością, ponieważ wszelkie zagrożenia, jakie mogą
wystąpić, są usuwane lub ograniczane.
Pilot nie może być tylko składnicą wiadomości teoretycznych, co jest preferowane przez
instytucje, obecnie urzędów marszałkowskich, ale dobrym organizatorem, umiejącym znalez
ć
wspólny język z grupą, która w każdym przypadku jest bardzo zróżnicowana. Podobnie dotyczy to
współpracy z przewodnikiem wycieczki.
Zmieniająca się obecnie rzeczywistość polityczna, gospodarcza i społeczna podnosi poprzeczkę
jakości wymagań profesjonalizmu pilotów wycieczek. Współczesny turysta jest osobą bardziej
wymagającą, tak w stosunku do jakości usług związanych z wyżywieniem, zakwaterowaniem, jak i
poznawaniem otaczającej rzeczywistości. Liczy się końcowy efekt, klient, który znów będzie chciał
skorzystać z usług biura turystycznego, oznaczać będzie klienta zadowolonego. To świadczyć
będzie, że jakość usług oferowanych przez min. pilota wycieczki była wysoka.
13