pic 11 07 015504

ktńru    ^y’ ^na lewym h    -"------Wił.

^Kt°rym górować h • ^brzegu rzeki

rzyńS^". OunsubfcTp ^W“'tte SrtciL l?"*-f®*' *"■*»<* •S?** _mnd“wo r°^{COny d}° *S tyłem >

^SSS*-    ¹    2

T t^hk Acy odfi! * teltoyZi?'°^m^^n'

Ssr-'

iWrS;7 ^Ptzed°S' ^A'^d«^ate ^P^Zt

'eż,«pZ :^rad^ciapZT^CŚĆ- ^wyZT'*^{0 k}°*“

^SI? ^ięc aż n ^m,^Urani,> niekiedy ^{ąCZOne w} ten sp_OSóh ^ ^gran,c? ^lor

^d2?c przez _L^aud^ra,icu smńhZd°n ^Sk:    przed B° f""”''

dotrzeć do r ^dgate> trzeba n ’ ³ Zachód od Hnik ° ^BlshoPgate ;

* ^gtrandu ** na ^Sf - ^P~^ez Fl e^ ^P°^d°^b^

^ten sposób r ^{p,e fi}ar był_a °^{k ści da}*nej świ_atVn J^treet’ ^abV v

^kroczyłpozaT^dyn’ ^a rac*ej jZor^{dłU8i CZas} ^ykfe J^emplariuszy,

czył _si ^{a SłVe} ciasne gran/ ^{8 Clty}> J^u* Prze/ ^ ^drewnianą bar Za    czasów K,'^K‘^ą d™g, _u,.“' garnąłpobKste m°"'^an'^en’ ^E,żb''

‘^rum leżało wfdfe^,"^y ' ^S“fap.'ra _Se^d°"'^a"^{),ch d}om_amf'°™

Po^yprz^k;2“_a' ^P°^d S⁰™ MnZyZZz 2"^™'™

sate .T^i. sif koLZ^Wami <*«"*    Mos,„

Pobliżu giełd°^dZ,e' ^2a panów* ^,Cami °^ewL ° ^Bish°PgaU Street Nj_erl ? ^tovVarowei ę_f ?^,a Elżbiety skrzy* ^ °³ za°bodzie do

- roku T₆₆^hko^t?d_n^S/‘^ks ^et,^yna^k2f_o7ⁿ- znajdowało , giełdy _a^?^pr** ^ontai c^ wznosi s^Tp ^ ^Lo”'

^R°y^ai Exchan_p^aniSk,ej Giełdą /^S^^ama 1 od razu ^„₇^ExchanS^e, załóż Jej oficjalnie t ⁸^ ^gR>Sl P°dpi_{s n} J° ^evvs^ (Byrsą j _n ^{Wana na} parnią

l^ak    %*£??*• ^VUlS°

tam załatu/.^- • ^d^^0vv,e, zwłae ^ro^^u ^570. Bvła    nazwę nad

Safy bogata^,^SW°^je Teresy ^oJco*° Pędnia kie//'^ ^W,eża Bab ’ ^W“«el_f. N.e^fWze s_kk"‘^I ^ Ptżybyw,

^,eko G,ełdy KrotekZ-,?™¹ s,a'e Przyci. *^KJ

hall, czyli właściwie ratusz londyński, oraz pierwszy Bank Angielski, zlokalizowany początkowo w Grocers Hall, siedzibie kupców korzennych, zanim w roku 1734 zajął swój kosztowny gmach.

Intensywność londyńskiego życia przejawia się także na miejskich rynkach, jak rozległe błonia West Smithfields, niedaleko murów, gdzie w poniedziałki i piątki handlowano końmi i bydłem, Billingsgate nad Tamizą, gdzie był targ na świeże ryby, czy też Leader Hall w pobliżu centrum City, z ołowianym dachem, dawniej magazyn zboża, gdzie odbywały się hurtowe transakcje mięsem i skórami. Nie sposób jednak powiedzieć wszystkiego o tych najważniejszych ośrodkach, oberżach, gospodach, teatrach, leżących zwykle na przedmieściach, a więc ludowych, a także o owych Coffee Hou-ses, tak licznych, że już w XVII wieku rząd myślał o tym, żeby ich zakazać. Co do miejsc złej sławy, to plotki, fałszywe pogłoski, a także „zmiany dekoracji” każą tu wyliczyć wszystkie ulice, a nie tylko zlikwidowane klasztory, zajmowane przez żebraków i włóczęgów. Londyn bardzo lubił źle mówić sam o sobie.

Jednakże City nigdy nie pozostawało samo nad brzegami Tamizy. W porównaniu z Londynem Paryż był osamotniony. W górę rzeki od Londynu leży więc Westminster, coś zupełnie innego niż Wersal (stworzony późno i ex nihilo); był on miastem starym i żywym. Obok opactwa stoi pałac westminsterski; opuszczony przez Henryka VIII, stał się siedzibą Parlamentu i głównych trybunałów, miejscem spotkań prawników i procesujących się stron. Władcy zainstalowali się nieco dalej, w Whitehall, czyli Białym Pałacu, nad brzegiem Tamizy.

Westminster to zatem jednocześnie Wersal, Saint-Denis i na dodatek, aby wyrównać szale, Parlament Paryża. Mówimy to, aby zaznaczyć niezwykłą siłę przyciągania tego drugiego bieguna rozwoju Londynu. Tak więc Fleet Street, która należy do City i jest dzielnicą prawników, adwokatów, prokuratorów i aplikantów, uparcie spogląda ku zachodowi. W jeszcze większym stopniu ciąży tam Strand, poza granicami City, prowadzący w pewnej odległości od Tamizy w stronę Westminsteru; stał się on dzielnicą szlachty, która lokuje tu swoje domy, a wkrótce otwiera się tam druga giełda, zgrupowanie luksusowych sklepów: od czasów panowania Jakuba I modne stroje i peruki robią furorę.

W XVII i XVIII wieku miasto rozrosło się szeroko we wszystkich kierunkach. Na jego obrzeżach usadowiły się okropne dzielnice, często złożone ze skleconych naprędce bud i obmierzłych nor, gdzie skupiły się uciążliwe przemysły, zwłaszcza niezliczone cegielnie, chlewy pełne świń karmionych odpadkami, wysypiska śmieci, obrzydliwe uliczki, jak w Whitechapel, gdzie krzątali się biedni powroźnicy, gdzie indziej zaś tkacze jedwabiu i wełny.

Z wyjątkiem dzielnic zachodnich, gdzie wieś i zieleń wnikają do miasta wraz z przestworami Hyde Parku i parku Saint James oraz ogrodami przy