G. Biriicttfci-GrabowtlMi. Z. Mikulski. H)tłrolnxia ogólno. Warwa w a 2005 ISBN 83 01-145?9-X. V by WN PWN 2005
D
Tabela 22. Największe lodowce górskie i podgórskie (wg różnych źródeł)
Lodowice |
Położenie |
Długość (km) |
Powierzchnia (km2) |
Beringa |
G. Chugach ( Alaska) |
203 |
5 800 |
Hubbard |
G. Św. Eliasza (Alaska) |
122 |
3400 |
Malaspina |
G. Św. Eliasza (Alaska) |
113 |
4500 |
Fcdczcnki |
Pamir (Azja) |
77 |
992 |
Sjaczcn |
Karakorum (Azja) |
73 |
1 180 |
Biafo |
Karakorum (Azja) |
68 |
625 |
Bal loro |
Karakorum (Azja) |
62 |
755 |
Hispar |
Karakorum (Azja) |
61 |
620 |
Inylczek Północny |
Tien-szan (Azja) |
60 |
800 |
Upsala |
Andy Południowe (Ameryka Pd.) |
60 |
870 |
Alcfsch |
Alpy Berneńskie (Europa) |
25 |
87 |
Zeum |
Himalaje Wysokie (Azja) |
25 |
50 |
Zcrawszański |
Pamir (Azja) |
28 |
307 |
Kangczendzonga |
Himalaje Wysokie (Azja) |
26 |
460 |
Kłnimbu |
Himalaje Wysokie (Azja) |
18 |
34 |
Garmo |
Pamir (Azja) |
30 |
115 |
Eiescher |
Alpy Berneńskie (Europa) |
16 |
33 |
Gorner |
Alpy Walijskie (Europa) |
14 |
69 |
o.
c
7T
c
Stosując inne kryterium morfologiczne lodowce można podzielić na trzy typy:
- lodowce o zwartej powierzchni lodu. które poruszają się w różnych kierunkach.
- lodowce, które poruszają się w jednym kierunku dopasowując się do rzeźby terenu,
- lodowce rozpościerające się na przedpolu obszarów zlodowaconych.
Lodowcami o zwartej powierzchni lodowej poruszającej się w różnych kierunkach są
lądolody (antarktyczny i grenlandzki), czapy lodowe (lodowce Islandii) oraz lodowce fieldowe (wyżynne) (Skandynawia. Patagonia. Nowa Ziemia). Lodowcami poruszającymi się w jednym kierunku, dopasowującymi się do rzeźby podłoża, są lodowce górskie. Lodowce położone na przedpolu obszarów zlodowaconych to przede wszystkim lodowce szelfowe, a także lodowce piedmontowe.
M a r z ł o ć t r w a 1 a
W lądowej części hydrosfery oprócz lodowców i wiecznych śniegów-, które przyjęto nazywać zlodowaceniem naziemnym lub ruchomym, występuje zlodowacenie podziemne zwane też zlodowaceniem nieruchomym. Obejmuje ono górne warstwy skorupy ziemskiej i występuje w postaci marzłoci trwałej, zwanej też wieloletnią zmarzliną. I właśnie marzłoć trwała jest główną formą /.lodzenia lądów, wyłączając obszary położone w wysokich szerokościach geograficznych (powyżej 80° szer. geogr.) (tab. 23). Obszary z marzłocią trwałą zajmują 21 min km3, tj. 14% powierzchni lądów {World water balance1978). Zlodowacenie naziemne jest funkcją opadów, natomiast zlodowacenie podziemne jest funkcją temperatury powietrza. Rozwinęło się ono i tworzy obecnie na obszarach o ekstremalnie mroźnych, suchych zimach z długim okresem utrzymywania się
co
co
co
124