262
Tablica II c.d.
1 |
2 |
3 |
Siarkowodór H2S |
Siarkowodór jest gazem drażniącym i duszącym. Wywołuje zapalenie rogówki i obrzęk płuc. Stężenie większe niż 225 mg/m3 poraża receptory narządu węchowego. Stężenia większe niż 3000 mg/m3 powodują natychmiastowe porażenie ośrodków oddechowych, a w konsekwencji śmierć. Próg wrażliwości węchowej wynosi: 0,0008-0,20 mg/m3 |
Stężenie siarkowodoru w powietrzu obszarów miejskich może osiągnąć wartość 0,050 mg/m3. Znaczne ilości siarkowodoru mogą występować w wodach naturalnych. Siarkowodór ulega w powietrzu atmosferycznym transformacji do kwasu siarkowego |
Tlenek węgla CO |
Tlenek węgla jest gazem duszącym - reaguje z hemoglobiną tworząc karboksyhemoglobinę, niezdolną do przenoszenia tlenu, oraz inaktywuje enzymy oddechowe. Za pośrednictwem dróg oddechowych działa na ośrodkowy układ nerwowy, układ naczyniowy i układ oddechowy. Objawy przewlekłych zatruć to: bóle i zawroty głowy, osłabienie, wzmożona pobudliwość nerwowa, niezdolność do koncentracji uwagi, osłabienie pamięci, szum w uszach, senność w czasie dnia i bezsenność w nocy, brak łaknienia, nudności, wymioty, zaburzenia w trawieniu, zwiększenie liczby krwinek czerwonych i hemoglobiny, kołatanie serca, dolegliwości w okolicy serca, zaburzenia ciśnienia krwi. Tlenek węgla może działać teratogennie i embriotoksycznie |
Stężenie tlenku węgla w powietrzu atmosferycznym wynosi zwykle 0,01—0,9 mg/m3. Dane z USA i Japonii pozwalają wnioskować, że stężenia CO w powietrzu atmosferycznym mogą dochodzić do 60 mg/m3. Jest dość trwały. Wraz z powietrzem atmosferycznym może przenosić się na znaczne odległości. |
(wg Metody manualnych pomiarów, 1990)
O;
>— o
\0 N
M0*0
° R
■n N J <P5 _ CL T3 N O CI> N 3
H
CT*
h—I
N
_ >-< rv ^ C>N 2
0
1
O ffi
w