w szczególności potrzebnych dla zachowania płynności finansowej w sytuacji realizacji projektów finansowanych z funduszy strukturalnych,
• Głównym źródłem pozyskiwania środków na działalność były dla badanych organizacji samorządy terytorialne (dla ponad połowy organizacji kwoty te stanowiły około 50% rocznego budżetu); dla ponad połowy organizacji fundusze strukturalne stanowiły mniej niż 20% rocznego budżetu, fundusze z budżetu centralnego mniej niż 15%,
• Ze względu na zasoby ludzkie organizacji, wśród pracowników nieznacznie przeważały kobiety, prawie 60% pracowników stanowiły osoby z wykształceniem wyższym lub średnim. Trzy czwarte organizacji w momencie badania nie zatrudniało żadnego pracownika, 10% organizacji zatrudniało od 1 do 3 osób, organizacje zatrudniające ponad pięćdziesiąt osób stanowiły 1,5% badanych. Prawie 2/3 pracowników sektora pozarządowego było zatrudnionych w oparciu o umowę o pracę, pozostali w oparciu na umowy cywilno-prawne. 61% badanych instytucji współpracowało w roku poprzedzającym badanie (2009) łącznie z ponad 10 tys. wolontariuszy,
• Braki w zasobach ludzkich (liczbowe lub merytoryczne) odczuwało cztery na dziesięć organizacji,
• Główną wskazywaną barierę ograniczającą skalę pozyskiwania funduszy zewnętrznych dla większości organizacji (59%) stanowiły zawiłe procedury biurokratyczne i administracyjne,
• Około cztery na pięć organizacji współpracowało z organami administracji publicznej, najczęściej odbywało się to w formie spotkań czy narad roboczych oraz przy okazji realizowania zadań finansowanych z budżetu administracji samorządowej. Ponad 40% z nich uczestniczyło w konsultacjach programu współpracy JST z organizacjami pozarządowymi oraz w sesjach samorządu,
• Około 2/3 reprezentantów organizacji artykułowała potrzebę utworzenia w ich otoczeniu instytucji wspierającej organizacje pozarządowe.
Jeśli z pewną dozą ostrożności uogólnimy wyniki badań z 2010 r. na cały trzeci sektor w województwie dolnośląskim, to nasuwają się następujące wnioski:
1. Organizacje są wyraźnie zróżnicowane pod względem potencjału finansowego, organizacyjnego, ludzkiego i technicznego.
2. Największą bolączką trzeciego sektora jest niedobór środków finansowych, na który wpływa zbyt duże rozbudowanie procedur administracyjnych oraz niedobory kadrowe utrudniające lub uniemożliwiające organizacjom sięganie po środki zewnętrzne.
30