Przykład realizacji L. Khana jest próbą wprowadzenia równowagi do przestrzeni poprzez symetrię i statyczność. Takie podejście do równowagi wydaje się być oczywiste, przestrzeń tak pojmowana powinna tworzyć równowagę stabilną. Jednak na odbiór przestrzeni nie wpływa jedynie jej geometryczna kompozycja lecz również odbiór emocjonalny. Architektura podobnie jak muzyka nie może być emocjonalnie pusta. Powyższa przestrzeń pomimo swojej symetrii i stabilności może wydawać się dla użytkowników przytłaczająco zdehumanizowana, oderwana od codziennych doświadczeń a tym samym obca....