3582308440

MIĘDZYNARODOWY PAKT PRAW OBYWATELSKICH I POLITYCZNYCH - CHARAKTER PRAWNY, PRZEDMIOT REGULACJI, GWARANCJE PRZESTRZEGANIA

Jest to dokument przyjęty przez Zgromadzenia Ogólne ONZ w 1966 r. Z momentem ratyfikacji przez 35 państw uzyskał charakter umowy międzynarodowej. Polska ratyfikowała go w 1977 r. Natomiast dopiero w 1992 r. RP przystąpiła do tzw. protokołu opcyjnego (fakultatywnego) co oznacza, że Polska poddała się kontroli i ocenie Komitetowi Praw Człowieka ONZ z siedzibą    w Genewie.

Na straży Paktu stoi Komitet Praw Człowieka, rozpatrujący sprawozdania państw - stron Paktu oraz zawiadomienia indywidualne.

W Pakcie tym sformułowano indywidualne wolności i prawa,, tj. pierwszej generacji - prawa osobiste i polityczne. Pakt obejmuje między innymi:    prawo do samostanowienia i swobodnego dysponowania

bogactwami, gwarantuje równości praw dla różnych płci, grup społecznych i etnicznych, prawo do życia, do wolności i bezpieczeństwa osobistego, do swobody poruszania się, ochrony prywatności, do wolności myśli, sumienia i wyznania, gromadzenia się, do udziału w życiu politycznym, do humanitarnego traktowania, ochrony przed torturami, do sprawiedliwego, równego traktowania przed sądami. Wprowadza on też zakaz niewolnictwa.

Praktyczne znaczenie uzależnione jest w tym przypadku od ratyfikowania protokołu opcyjnego do tego Paktu.

Mimo, że ewentualnym zaleceniom przestrzegania paktu i naprawienia krzywd nie towarzyszy żadna, poza moralno - polityczną, sankcja - to niewiele państw sygnowało protokół.

W przypadku skargi (petycji) Komitet zwraca się do państwa o złożenie wyjaśnień w danej kwestii w terminie 6 miesięcy. Następnie zajmuje stanowisko w formie zalecenia. W praktyce państwa ich nie respektują.

Komitet składa się z 18 ekspertów powołanych przez Zgromadzenie -nie są to sędziowie, jest ta organ o charakterze sądu polubownego.