42074

MIĘDZYNARODOWY PAKT PRAW GOSPODARCZYCH. SPOŁECZNYCH I KULTURALNYCH - CHARAKTER PRAWNY PRZEDMIOT REGULACJI, GWARANCJE PRZESTRZEGANIA

Jest to dokument przyjęty przez Zgromadzenie Ogólne ONZ w 1966 r. Polska ratyfikowała go w 1977 r. Wraz z Międzynarodowym Paktem Praw Obywatelskich i Politycznych stanowi rozwinięcie Powszechnej Deklaracji Człowieka - zbioru zasad bez mocy prawnej.

Jego artykuły obejmują prawo narodów do samostanowienia, gwarancje równości wszystkich grup wobec stanowionego prawa. Zostało w nim ujęte prawo do prac, do korzystania ze sprawiedliwych i korzystnych jej warunków (zarobki, wypoczynek, bezpieczeństwo), do tworzenia związków zawodowych i ich swobodnej działalności, do zabezpieczenia społecznego, specjalnej ochrony rodziny, matek, dzieci, do życia na odpowiednim poziomie (wolność od głodu, nędzy), do ochrony zdrowia, do korzystania z nauki (podstawowe, bezpłatne, powszechne nauczanie, dostępność średniego nauczania, wolność rodziców w wyborze szkól), do udziału w życiu kulturalnym, korzystania z postępu naukowego, ochrony interesów wynikających z twórczości.

Strony tej umowy zobowiązują się do stopniowego wdrażania (implementacji) ujętych w niej standardów.

Należy jednak stwierdzić, że dokument ten nazywany jest „konwencją promocyjną", albowiem zawiera katalog nie tyle wolności i praw, ile norm zadaniowych dla władz publicznych.

Determinantą możliwości wdrożenia postanowień Paktu są warunki ekonomiczne i społeczne danego kraju.

FORMY INSTYTUCJONALNEJ OCHRONY PRZESTRZEGANIA

POWYŻSZYCH PAKTÓW

Wyróżnia się następujące formy ochrony Paktów:

1. w przypadku praw gospodarczych, społecznych, kulturalnych jedyną formą kontroli są okresowe (zazwyczaj co 5 lat) SPRAWOZDANIA rządów adresowane do Sekretarza Generalnego ONZ. Zostają one przekazane innym instytucjom, m. in. Radzie Gospodarczej i Społecznej ONZ, Międzynarodowej Organizacji Pracy, WHO, UNICEF;