3582316615

ODMIANA PRZYMIOTNIKA

W języku psł. - dwa typy odmiany przymiotników: prosta (rzeczownikowa) i złożona (zaimkowa). Nie było jednak odrębnej deklinacji przymiotników z własnym zestawem końcówek, przymiotnik odmieniał się jak rzeczownik (lub z dodaniem form zaimka anaforycznego).

Zróżnicowanie semantyczne form odmiany prostej (nieokreśloność) i odmiany złożonej (określoność).

Funkcje odmiany prostej - sygnalizowanie nieokreśloności (jak w językach zachodnioeuropejskich rodzajniki nieokreślone, np. ang. a, niem. ein, eine, ein), tj. gdy mowa po raz pierwszy o kimś lub czymś, o kimś lub o czymś nieznanym. [Składniowo formy odmiany prostej - pierwotnie pełniły funkcję zarówno orzecznika (najczęściej), jak i przydawki (później już w stp. rzadko, w śrpol. ograniczenie - relikty form prostych mogą być tylko orzecznikami)].

Funkcje odmiany złożonej - sygnalizowanie określoności (jak w językach zachodnioeuropejskich rodzajniki określone, np. ang. the, niem. der, die, das), tj. gdy mowa o kimś lub czymś znanym, po raz kolejny. [Składniowo formy odmiany złożonej - pierwotnie tylko funkcja przydawki, w