108078

Pierwotnie, w języku psł.. należały do różnych części mowy (zaimków, rzeczowników, przymiotników) i odmieniały się tak jak one. Łączyło ich tylko znaczenie ogólne.

I.    Pierwotne zaimki:

psł. ¹jedinb, -a, -o — dziś: jeden, -a. -o — jest z pochodzenia zaimkiem (odmiana jak ¹tb. ta, to); psł. ¹dbva (r.m.). ¹dbve (r. ż i nij.) — dziś: dwa, dwie — pierwotnie także był zaimkiem, ale odmieniał

II.    Pierwotne przymiotniki:

Liczebniki psł. ¹tbrje, ¹tri, ¹ ćetyre // ćbtyre, ¹ ćetyri // ćbtyri należały do przymiotników,

III.    Pierwotne rzeczowniki (deki. -(ę)t-, -o-):

Liczebniki od pięciu do dziewięciu (psł. ¹pętb — ¹devętb) oraz dziesięć (psł. ¹desętb), sto (psł. ¹shto) były rzeczownikami i długo zachowywały końcówki deklinacji rzeczownikowych._

1

U podstaw rozwoju liczebnika jako części mowy legły przekształcenia znaczeniowe pierwotnego zaimka ¹jedinb, -a, -o. Polegały one na tym. że zaimek nieokreślony ¹jedinb oprócz znaczenia 'jakiś.