3582318315

„Metodyka działania w pracy socjalnej”.

I .Metodyka działania w pracy socjalnej .

1.0mów dwa nurty charakteryzujące działanie pracownika socjalnego w ramach „codziennej rzeczywistości”.

Założenie:

„Metoda jest jedynie sposobem porozumiewania się intelektualistów ,mającym niewiele związhi z codzienną rzeczywistością .” ( analiza porównawcza)

'	r
	' ^11
1.Pracownik socjalny to jedynie wykonawca polityki społecznej zatrudniającej go instytucji.	1.Wszechstronny rozwój psychiczny i emocjonalny podstawą pracy pracownika socjalnego.
2.Działanie jego jednoznacznie ogranicza się do przekazywania podopiecznym dominujących norm społecznych oraz przywracanie go społeczeństwu.	2.Poznanie samego siebie, swoich motywacji i dążeń oraz nabranie zaufanie do siebie, gwarantują zdolność pomocy podopiecznym .nawiązując z nimi serdeczny i aprobujący związek
3.Jego rola polega wyłącznie na sprawowaniu nadzoru :„ nad jednostkami odbiegającymi od normy "i z „marginesu ”, „aspołecznych” oraz przywracaniu ich społeczeństwu.
	3. Jego rola polega na poznaniu własnej osobowości i budowie prawidłowych relacji z podopiecznym na podstawie doświadczeń własnych, trudności i przeszkód, jakie napotyka w relacjach z innymi.
4. Zwolennicy nurtu tego biorą pod uwagę jedynie status pracownika socjalnego . 5. Negują całkowicie istnienie marginesu wolności jego w działaniu, podporządkowanym zatrudniającej go placówce (symbioza i zgoda). 6.Odrzucają możliwość samodzielnego myślenia -pracownika i podopiecznego. 7.Negują istnienie sprzeczności i wielu konfliktów w pracy socjalnej.
	4.    Zwolennicy nurtu 11 działania pracownika socjalnego sprowadzają się do rozwoju zdolności nawiązywania kontaktów. 5. Negują faktyczne istnienie aspektów instytucjonalnych oraz zdolności każdej jednostki do uczenia się od innych przez korzystanie z doświadczeń wypływających z otoczenia zewnętrznego oraz intelektu drugiej osoby.

i