3582318558

WIĄZANIA CHEMICZNE

*    Tworzenie cząsteczek umożliwia pierwiastkom uzyskanie na zewnętrznej powłoce konfiguracji elektronowej zapewniającej im minimum energetyczne i bierność chemiczną - takie działanie prowadzi do powstania wiązania chemicznego

*    Według elektronowej teorii wiązań chemicznych', reagujące ze sobą atomy dążą do uzupełniania lub zredukowania walencyjnej (zewnętrznej) powłoki elektronowej do powłoki najbliższego helowca, tzn. do 8 (oktet) lub 2 (dublet) elektronów

-    sposób w jaki następuje uzupełnianie lub redukcja elektronów walencyjnych i rodzaj tworzonego wiązania zależy od elektroujemności pierwiastków je tworzących:

przy znacznej różnicy elektroujemności (»1,7) -> przekazanie elektronów jednego atomu drugiemu

wiązanie jonowe

przy małej różnicy elektroujemności uwspólnienie (współużytkowanie) elektronów walencyjnych

-ź wiązanie kowalencyjne (atomowe)

-ż wiązanie donorowo - akceptorowe (koordynacyjne)

WIĄZANIE JONOWE

*    przy znacznej elektroujemności pierwiastków {>1,7 wg. skali Paulinga), elektrony walencyjne jednego z atomów są bardzo silnie przyciągane przez drugi atom - bardziej elektroujemny, że zostają „przechwycone” i obsadzają powłokę walencyjną tylko tego atomu

-    atom bardziej elektroujemny -ż jon ujemny (anionem) atom mniej elektroujemny jon dodatni (kation)

-    pomiędzy takimi jonami powstaje wiązanie jonowe polegające na elektrostatycznym przyciąganiu się różnoimiennie naładowanych jonów

*    wiązania jonowe powstają w cząsteczkach tworzonych przez atomy metali i niemetali (np. sole: NaCl, K2SO4, KJ)

*    właściwości substancji jonowych:

-    w stanie stałym tworzą sieci jonowe, w których nie ma ani cząsteczek ani atomów, tylko naprzemiennie ułożone jony dodatnie i ujemne

-    substancje krystaliczne o dużej twardości

-    dobrze rozpuszczalne w wodzie

-    wysoka temperatura topnienia

-    w stanie stałym nie przewodzą prądu elektrycznego (rozpuszczone jako roztwory lub stopione dobrze przewodzą elektryczność - wtedy łatwo dysocjują na jony, które są nośnikami elektronów)

-    im większy jest udział charakteru jonowego w wiązaniu w tlenku czy wodorotlenku, tym bardziej zasadowy jest ten związek

WIĄZANIE KOWALENCYJNE f= ATOMOWE)

*    powstaje pomiędzy atomami tego samego pierwiastka lub pomiędzy niemetalami o małej różnicy elektroujemności

-    pierwiastki takie wspólnie użytkują (uwspólniają) niesparowane elektrony walencyjne, tworząc wspólną parę/pary elektronów

-    wspólna para elektronowa jest. równomiernie rozłożona i każdy pierwiastek dostarcza do wytworzenia wspólnej pary/ par taką samą liczbę niesparowanych elektronów

-    uwspólnianie elektronów powoduje, że atomy uzyskują dublet bądź oktet elektronowy

*    warunkiem utworzenia wiązania kowalencyjnego jest obecność przynajmniej jednego nieś parowanego elektronu w każdym atomie i posiadania przez dwa łączące elektrony przeciwnych spinów

*    wiązanie kowalencyjne powstaje m.in. w cząsteczkach dwuatomowych tj. Ha, O2, Na, CI2, Br2, I2

*    substancje posiadające wiązania kowalencyjne:

-    cząsteczki: O2, CO2 (wiązanie kowalencyjne w tlenkach wpływa na ich kwasowy lub obojętny charakter - im większy udział wiązania kowalencyjnego, tym bardziej kwasowy charakter tlenku)

-    kryształy cząsteczkowe: S₈ (tworzą sieć krystaliczną zbudowaną z odrębnych cząsteczek, niska temperatura wrzenia)

kryształy kowalencyjne: diament, Si, Ge (tworzą strukturę połączonych elementów, wysoka temperatura wrzenia)

*    nie przewodzą prądu elektrycznego (wyjątkiem jest grafit)

*    nie dysocjują na jony

*    słabo rozpuszczają się w rozpuszczalnikach polarnych (woda,alkohol), natomiast dobrze w rozpuszczalnikach niepolamych (benzen, benzyna)

■ wiązanie tego typu trudno ulega rozerwaniu