3582318730

1

Logika [logos gr.] - myśl, słowo LOGIKA:

** zespół dyscyplin naukowych, dla których przedmiotem badań jest język i czynności badawcze (zaliczamy do nich rozumowanie, definiowanie, klasyfikowanie), których to analizę prowadzi się w celu podania takich reguł posługiwania się językiem i wykonywania owych czynności, które czyniły by tę działalność możliwie najbardziej skuteczną.

**w ścisłym tego słowa znaczeniu oznacza logikę formalną - naukę o prawach wynikania LOGIKA:

A)    Semiotyka: semantyka

syntaktyka

pragmatyka

B)    Logika formalna

C) Ogólna metodologia nauk

W skład logiki wchodzą:

A) Semiotyka - Semiotyka jest to nauka o znakach, w szczególności o znakach słownych, czyli o języku.

1.    Semiotyka poddaje analizie funkcje, jakie spełnia mowa, a w szczególności zajmuje się funkcją

odwzorowywania    rzeczywistości    przez    wyrażenia    mowy.

2.    Przygotowuje aparat pojęciowy i terminologiczny niezbędny do zdania sprawy z różnego rodzaju uchybień

przeciwko    postulatom    rzeczywistości    i    ścisłości    wyrażania    się,

3.    Dokonuje systematycznego przeglądu tych uchybień i wskazuje środki zaradcze przeciw nim.

W skład SEMIOTYKI wchodzą:

**semantyka - ogólnie - nauka o stosunku zachodzącym między znakami językowymi, a tym, do czego te znaki się odnoszą.

Semantyka jest to dziedzina zajmująca się analizą funkcji znaczeniowych wyrażeń mowy, a przede wszystkim związkach zachodzących między wyrażeniami mowy, a myślami, które przy ich pomocy wyrażamy oraz związkami zachodzącymi między wyrażeniami, a przedmiotami, do których te wyrażenia się odnoszą [relacje semantyczne: wyrażenie-rzecz].

**syniaktyka - ogólnie - nauka o rodzajach znaków językowych regułach poprawnego wiązania tych znaków w wyrażenia złożone

Jest to część logiki, której przedmiotem są relacje zachodzące między samymi wyrażeniami języka [relacje syntaktyczne: wyrażenie - wyrażenie]

**pragmatyka - bada ona stosunki, jakie zachodzą między znakami językowymi, a tymi którzy się owymi znakami posługują. Bada stosunki między wyrażeniami językowymi, a określonym podmiotem, który te wyrażenia wytwarza lub odbiera w postaci określonego rodzaju informacji, [relacje pragmatyczne: wyrażenie - człowiek (nadawca lub odbiorca)]