3582319212

l.Sokrateiska koncepcja państwa.

Założenia:

-    ostra krytyka rządów tyranów i demokracji (krytyka demokracji wynika z przekonania, że rządy nieoświeconych, tworzone na podstawie przypadkowych wyników losowania, nie mogą być skuteczne;

-    rządy w państwie muszą się opierać na władzy, a nie na pozorach czy przypadku;

-    demokracja to ustrój oparty na pozorach, w tym pozorach wiedzy. Wg Sokratesa nie chodzi o zniesienie demokracji tylko należy ją zreformować. Naprawić ustrój ma praca ludzi nad własnym doskonaleniem moralnym;

-    Sokrates zakwestionował wszystko to co powszechnie uznane w Atenach za podstawę ustroju;

-    negatywna ocena losowania stanowisk (przypadkowość w obsadzie urzędów w państwie) oraz odpłatnego sprawowania funkcji publicznych;

-    posługiwał się metodą elenktyczną właściwą dła demaskowania wiedzy pozornej, uświadamiania ludziom ich faktycznej mewiedzy i protetyką.

-    sprawiedliwość zawiera się w znajomości dwu rodzajów praw: praw państwa i praw wyższych,

-    prawa wyższe to prawa bogów, obowiązujące niezależnie od granic państwa i właściwe wszystkim ludziom;

-    Sokrates wyraża poczucie istnienia wiecznych i bezwzględnie obowiązujących praw-praw wyższych od stanowionych. W imię tych praw człowiek powinien poddać się wyrokom, niedoskonałych praw i sądów ludzkich.

-    treścią praw wyższych są wartości moralne

Najważniejsze dzielą Platona(425r. p.n.e. - 347r. p.n.e.): komunizm konsumpcyj ny

I    grupa: - Eutyfron, Laches, Charmides, Obrona Sokratesa

II    grupa: - Fajdros, Fedon, Uczta, Teajtet, Państwo

III    grupa: - Parmenides, Sofista, Polityk, Fileb

2. Filozoficzne podstawy platońskiej koncepcji państwa i prawa.

Koncepcja państwa jest logiczną konsekwencją nauki Platona o ideach, ich hierarchii, duszy i jej elementach składowych. Platońska nauka o duszy, jej częściach i cnotach oraz sprawiedliwości jest przeniesiona przez niego na jego naukę o państwie.

- Ontologią Platona jest idealizm obiektywny, który wyraża się w nauce o ideacla Byt w tym ujęciu jest dwojaki:

>    Prawdziwy, wieczny- to jest absolutny świat idei

>    Nietrwały, złudny, nieprawdziwy, który narzuca się bezpośrednio naszym zmysłom, świat materialny;

- Poznanie ma dwoistą postać:

-1 -