II. Funkcja produkcji o stałej elastyczności substytucji (CES lub SMAC):
;=i
m CL .
lub Q = y(£{&izpi)vlp gdzie (£a;)Wp =y = 1 8J=-J- y> 0
;=1 j Y
dla □->! CES odpowiada doskonałej substytucyjności (wykres - prosta) dla []->0 CES odpowiada funkcji Cobb-Douglasa (wykres hiperboliczny) dla CES odpowiada technologii Leontieffa (doskonała komplementarność - wykres L)
3q m
Produkcyjność krańcowa i-tego czynnika:r— = vSt‘zf 1 Q (^SjZ^)
dz,
J=i
-v*r*f(LW*
j=i
Elastyczność względem i-tego czynnika: EIq/Xi
m
Efekt skali (suma elastyczność jak w modelu Cobb-Douglasa): y^_E\n,7 —V
i=l
Elastyczność substytucji: ^
Krańcowa stopa substytucji: Rjt =
y-p
zf v 1
dla Cobba-Douglasa stała i równa
Informuje w przybliżeniu o ile procent wzrasta z-Jz-, jeśli Rji wzrasta o 1% (mówi o ile powinno wzrosnąć techniczne uzbrojenie pracy, aby krańcowa stopa substytucji wzrosła o 1%)
Metoda Kmenty - historyczna i nienajlepsza, ale pozwalająca oszacować punkty startowe do algorytmu Gaussa-Newtona:
Inę, » — ln(«1 + tf2) +—~—lnK, + —-—lnL, +-■ 2 - (InKt -lnL,) + |t
p a1+a2 2(a1 + «2)2
jeżeli oznaczymy kolejno paramtry od beta 0 do beta 3 i oszacujemy zwykłą MNK to otrzymamy punkty startowe:
u _ a , a „.W
V Pz P-7T-
hh
Liczba swobodnych parametrów
m(m+3)
+■1
Funkcja translogarytmiczna nie jest jednorodna ! (brak
globalnego efektu skali)
m ^ m m
k Q = M + L A, In *h + - L £ Vlnzt' In z)
h=l
j=l 1=1
Dwa pierwsze składniki sumy odpowiadają technologii Cobba-Douglasa
Elastyczności najlepiej liczyć z pochodnej logarytmicznej i analogicznie współczynnik efektu skali (sumy elastyczności)
Podobnie produkcyjności krańcowe i elastyczności substytucji: