Jest najbardziej uniwersalnym detektorem spośród stosowanych w HPLC.
Detekcja polega na pomiarze różnicy współczynnika załamania światła eluentu i eluentu zawierającego w sobie substancję wymytą z kolumny.
Budowa
Przez jedną jego komórkę przepływa sam eluent, a przez drugą mieszanina eluentu i substancji analizowanej
Im większa jest różnica w wartościach współczynników załamania światła mierzonych w obu komórkach tym większa jest czułość detekcji.
Można przyjąć, że detektor refraktometryczny jest detektorem o średniej czułości i w optymalnych warunkach można nim wykryć 1 ppm chrom a tog rafowanej substancji.
Wskazania detektora zmieniają się ze zmianą składu fazy ruchomej dlatego detektor ten nie nadaje się do pracy w przypadku elucji gradientowej. Jest wrażliwy na zmiany ciśnienia i temperatury, dlatego musi być termostatowany z dokładnością ±0,01'C
Stosuje sie go do wykrywania węglowodanów, alkoholi i kwasów alifatycznych.
Najczęściej stosowane to polarograficzne i kulometryczne, służące do wykrywania substancji nieorganicznych i organicznych podlegających reakcjom elektrochemicznego utleniania i redukcji. Są one bardzo użyteczne ze względu na ich selektywność i czułość względem niektórych związków. Są stosowane zwłaszcza do analizy związków biologicznie czynnych - syntetycznych i naturalnych np. katecholamin.
Pewnym ograniczeniem w chromatografii z detekcją elektrochemiczną jest fakt, że nie można jej stosować w normalnym układzie faz, ponieważ faza ruchoma mniej przewodzi prąd elektryczny, co zwykle osiąga się przez dodatek soli. A co za tym idzie eluent musi zawierać wodę.
To uniwersalna technika analityczna zaliczana do metod spektroskopowych, której podstawą jest pomiar stosunku masy do ładunku elektrycznego cząsteczki.
Współcześnie istnieje wiele odmian tej techniki, z której każda posiada inne zastosowanie i wymaga stosowania aparatów o innej konstrukcji. Wszystkie te techniki są jednak oparte na jonizacji cząsteczek lub atomów, a następnie detekcji liczby i stosunku masy do ładunku powstających jonów. Wyniki działania spektrometru mas są przedstawiane w postaci tzw. widma masowego.
Wszystkie spektrometry mają natomiast wspólny schemat blokowy, w którym są ujęte podstawowe elementy składowe:
- źródło jonów - urządzenie w którym następuje jonizacja cząsteczek przy użyciu różnorodnych technik.
- analizator - w którym wcześniej powstałe jony ulegają rozdziałowi na podstawie stosunku ich masy do ładunku
- detektor - urządzenie „zliczające" jony napływające z analizatora
Spektrometr mas rejestruje elektrycznie naładowane cząstki i daltego, aby widmo mogło powstać badana substancja musi ulec jonizacji, chyba że jest już w postaci jonowej.
Analizowana substancja
jonizator |
<*- |
Analizator mh |
#• |
Detektor |
Jonizacja badanej |
Rozdział jondw |
tymTinvi) System rajastracjf
danych (komputer)
Jest kilka alternatywnych sposobów wprowadzania próbki do spektrometru mas, a zastosowany układ zależy na ogół od lotności i natury próbki oraz metody jonizacji. Wprowadzenie próbki do układu jest dość istotnym przedsięwzięciem, ponieważ w najczęściej stosowanych przyrządach cały układ musi być utrzymany pod bardzo niskim ciśnieniem (w wysokiej próżni), aby jony mogły poruszać się bez przeszkód,
Próbki analizowane mogą być w postaci gazu, cieczy lub ciała stałego i od charakteru próbki zależy sposób jej wprowadzania.
Układy zimne
Gazy lub związki bardzo lotne w temperaturze pokojowej mogą przeciekać do spektrometru mas przez szklany piasek(chyba) i dostawać się rurką szklaną do źródła jonów