3582324262

GEODEZJA II - WYKtADY

Wykład 1

Literatura:

•    ćwiczenia z geodezji U. Praca zbiorowa pod redakcjq Józefa Beiucha. Wydawnictwa Naukowo-Dydaktyczne AGH. Kraków 2008.

•    Jagielski A.; Ćwiczenia z geodezji II, Wydawnictwo P.W. STABILL Kraków 2003.

•    Lazzarini T. I inni; Geodezja. Geodezyjna osnowa szczegółowa. PPWK, Warszawa-Wrocław 1990.

Pozycje uzupełniające:

•    Osada E.; Geodezja. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, Wrocław 2002.

•    Płatek A.; Elektroniczna technika pomiarowa w geodezji. Wydawnictwa AGH, Kraków 1995.

•    Michalski T.; Trlanguiacja szczegółowa. PPWK Warszawa 1960

•    instrukcja techniczna G-l. Szczegółowa osnowa pozioma, (tzw. stara)

•    Instrukcja techniczna G-2. Szczegółowa pozioma I wysokościowa osnowa geodezyjna i przeliczenia współrzędnych między układami (nowa).

•    Wytyczne techniczne G-l .5. Szczegółowa osnowa pozioma. Projektowanie, pomiar i opracowanie wyników (stare).

•    Wytyczne techniczne G-2.5. Szczegółowa osnowa pozioma. Projektowanie, pomiar

i opracowanie wyników (nowe).    Dostępne na www.gugik.gov.pl

Osnowa szczegółowa

Metody pomiaru kątów:

pojedynczego kąta kierunkowa

wypełnienia horyzontu

inne - modyfikacje metody kierunkowej: m. sektorowa, m. Schreibera (stosowane dawniej w triangulacji)

Metoda pojedynczego kąta

Stosowana w pomiarze ciągów poligonowych

Metoda trzech statywów - sprzęt:

•    Tachimetr + statyw

•    Dwie spodarki, dwa pionowniki, dwa reflektory, dwa statywy

Jeżeli instrument ma pionownik wbudowany w spodarkę, należy stosować Identyczne spodarki z nośnikiem reflektora zamiast pionownika. Przed pomiarem należy pionowniki sprawdzić; zaleca się metodę precyzyjną. Pomiar wykonuje się sprawniej z zastosowaniem 4 statywów.

W sieciach szczegółowych III klasy pomiar wykonuje się w 2 seriach. Pozwala to na: zwiększenie dokładnośd pomiaru

obliczenie błędu pomiaru kąta na podstawie różnic pomiędzy seriami (z par spostrzeżeń)