• Pedagogika dla Sprangera to przede wszystkim teoria wychowania. Zadaniem wychowania jest przekazywanie dóbr kulturalnych i wyzwalanie wartości osobistych.
• Celem wykształcenia jest pełny rozwój osobowości zwartej duchowo
i przepojonej wartościami, ukształtowana kultura indywidualności. Jest nim także zdolność do aktywności kulturalnej i zdobycie sprawności wymaganych przez współczesność.
• Celem wychowania staje się zatem jednostka charakteryzująca się twórczą osobowością i wrażliwością moralną.
• Zdaniem Sprangera każdy człowiek stanowi swoiste odbicie wartości kultury, dlatego kładł nacisk na znaczenie odpowiednich wartości kształcących i odpowiadające im akty poznawcze, estetyczne, techniczno-ekonomiczne, społeczne i religijne.
• W wychowaniu należy zwrócić uwagę na siłę moralną narodu i państwa, wyrabiać poczucie solidarności i posłuszeństwa woli państwowej, uświadamiać moc i szacunek dla prawa, wierność narodowi i ziemi ojczystej, a także przygotowywać do wspólnej pracy kulturalnej.
• Spranger zwracał uwagę na zależności kształcenia od kultury, w wyniku której powstają różne style, formy i ideały wychowania. Wartości jakiejś dziedziny kultury, która zdobywa dominujące znaczenie w społeczeństwie, staja się ideałem wychowania.
• Jest tyle systemów i stylów kształcenia, ile dziedzin kultury (wartości). Typowymi systemami są:
- system utylitarystyczny, kładący nacisk na użyteczność i wychowanie pożytecznego członka społeczeństwa,
- system teoretyczny, akcentujący cel najwyższy w poznaniu (o odmianie encyklopedyzmu naukowego i kształcenia formalnego),
- system estetyczny, zmierzający do uwrażliwienia wychowanka na wartości w sztuce i jej odbiorze;