3582325634

Podstawowe zasady i metody rachunkowości

Zasady rachunkowości zostały określone w ustawie o rachunkowości (art.4-8 ustawy). Do podstawowych zasad

należą;

□    Zasada wiernego i rzetelnego obrazu (wiarygodności) — rachunkowość ma odzwierciedlać rzeczywistość gospodarczą w sposób zgodny z prawdą, jasny, rzetelny, wiarygodny,

□    Zasada ciągłości - polega na ciągłym stosowaniu przyjętych zasad (sposobów wyceny majątku, liczenia wyniku finansowego) w celu otrzymania ich porównywalności w poszczególnych okresach;

□    Zasada kontynuacji działania - przyjmuje, że podmiot nie zamierza, ani nie jest zmuszony do likwidacji lub znacznego ograniczenia skali działalności;

□    Zasada istotności - nakazuje ujęcie w systemie rachunkowości (ewidencji, sprawozdaniach) wszystkich zdarzeni faktów wpływających w istotny sposób na ocenę działalności i sytuacji finansowej podmiotu gospodarczego oraz na podejmowanie decyzji;

□    Zasada memoriałowa - wymaga, aby w księgach rachunkowych i sprawozdaniu finansowym były uj ęte wszystkie zdarzenia gospodarcze, które miały miejsce w jednostce w danym okresie;

□    Zasada wspóbnierności - oznacza merytoryczną i czasową zgodność kosztów (strat) z przychodami (zyskami), uwzględnianą w procedurze liczenia wyniku finansowego, osiągniętego przez jednostkę w danym okresie;

□    Zasada ostrożnej wyceny - oznacza wycenę majątku (aktywów i pasywów) w oparciu o rzeczywiście poniesione na ich nabycie (wytworzenie) ceny (koszty) z zachowaniem zasady ostrożności, aby nie został zniekształcony wynik finansowy,

□    Zasada zakazu kompensat - oznacza konieczność oddzielnego wykazywania w sprawozdaniu finansowym kategorii ważnych dla jasnego obrazu ekonomicznego jednostki;

Podstawowe metody rachunkowości to:

□    metoda podmiotowa - wszystkie zdarzenia gospodarcze są interpretowane i rejestrowane w rachunkowości z punktu widzenia tej jednostki, której dane zdarzenie dotyczy,

□    metoda bilansowa - sposób rozumowania polegający na poszukiwaniu oraz ustalaniu równowagi między ilościowymi cechami obserwowanych przedmiotów i zjawisk; wyraża się w podwójnej obserwacji majątku jednostki oraz zdarzeń, powodujących zmiany w tym majątku;

□    metoda momentów i okresów sprawozdawczych - umożliwia ścisłe liczbowe określenie w dowolnym wybranym momencie wielkości majątku, jakim dysponuje jednostka i źródeł jego pochodzenia oraz rozmiarów procesów gospodarczych, jakie miały miejsce między następującymi po sobie momentami;

□    metoda grupowania - opiera się na dokonywaniu selekcji i klasyfikacji; o ile każde zdarzenie w rachunkowości jest ujmowane odrębnie, poprzez zapis jego cech identyfikacyjnych, to w sprawozdaniu finansowym poszczególne pozycje przedstawia się jako pogrupowane, syntetyczne kategorie ujęte według określonych kryteriów;

□    metoda wyceny - pozwala na selekcję przedmiotów i zjawisk zgodnie z kryterium wartości, gdyż miernik pieniężny jest podstawowym miernikiem w rachunkowości (jednostki naturalne są jedynie jednostkami pomocniczymi);

1