3582325937

Konferencje i konwencje oraz organizacje międzynarodowe dotyczące ochrany przyrody i środowiska oraz zdrowia

Konwencja sztokholmska Narodów Zjednoczonych, nt „Człowieki jego środowisko" -czerwiec 1972r. Uczestniczyło w^rniej 113 państw. Efekt-Deklaracja sztokholmska zawierająca;

- 26 zasad ochrony środowiska;

-międzynarodowy plan działania, obejmujący 109 swoistych rekomendacji do działania na rzecz ochrony środowiska;

-postanowienia instytucjonalne i finansowe, m.in. dot Utworzenia organizacji międzynarodowej pod nazwą Program Narodów Zjednoczonych Ochrony Środowiska UNEP.

Deklaracja ta jest uważana za dok, który stworzył podstawy międzynarodowego i ponadnarodowego prawa środowiska. Deklaracja uznaje, że podstawowym prawem człowieka jest prawo do życia w środowisku, które pozwala na życie godne w dobrobycie. Dała początek zintensyfikowanej i zorganizowanej współpracy państw w dziedzinie ochrony środowiska.

Po konferencji sztokholmskiej odbyło się wiele ważnych konferencji, takich jak KBWE w Helsinkach, UNESCO wBelgradzie(1975), UNESCO i UNEP w Tbilisi(77), Międzynarodowy Kongres UNEP i UNESCO w Moskwie (87), W wyniku tych konwencji powstały dok, min. Karta belgradzka, Deklaracja tbiliska, w których wytyczano kierunki rozwoju ochrony przyrody i racjonalnego wykorzystania jej zasobów, podkreślono wagę ścisłej współpracy międzynarodowej, określono podstawowe cele edukacji ekologicznej.

II konferencja w Rio de Janeiro, tzw. „ Szczyt Ziemi" nt „Środowisko i rozwój "-czerwiec 1992r. Wizja nowego ładu społeczno-gospodarczego świata, który - w harmonii z przyrodą - zapewni ludzkości dalszy rozwój cywilizacyjny. Osiągnięcie - idea łącząca problem ochrony środowiska z koncepcją rozwoju Oto dokumenty:

Deklaracja z Rio (tzw, Karta Ziemi) w sprawie środowiska i rozwoju prezentująca 27 zasad ekorozwoju, przyszłych praw oraz obowiązków państw i obywateli wobec środowiska naturalnego;

Globalny program działań, zwany AGENDĄ 21, zawierający plan rozwoju zrównoważonego w kategoriach gospodarczych, społecznych i ekologicznych;

Konwencja w sprawie zmian klimatu, mająca na celu ustabilizowanie zawartości gazów cieplarnianych w atmosferze na poziomie, który nie doprowadzi do zachwiania światowego systemu klimatycznego;

Konwencja o zachowaniu różnorodności biologicznej:

Deklaracja wytyczająca kierunki zrównoważonego rozwoju lasów, ich ochrony i użytkowania.

Zgodnie z ustaleniami Konwencji w sprawie zmian klimatu do obowiązków wszystkich państw należy:

-podawanie informacji o ilości emitowanych gazów cieplarnianych oraz o tym, jaka ilość tych gazów ulega absorpcji w ekosystemach;

-regularne publikowanie informacji o obecnych osiągnięciach programów ograniczania emisji i adaptacji do zmian klimatycznych;

-zachęcanie do właściwej gospodarki i zachowywania ekosystemów stanowiących odbiorniki gazów cieplarnianych, różnych formacji roślinnych, lasowi oceanów;

-współpraca w dziedzinie planowania działań zaradczych w odpowiedzi na wpływ zmian klimatycznych na strefę przybrzeżną, zasoby wodne i rolnictwo;

-współpraca w zakresie ochrony obszarów szczególnie podatnych na powodzie lub suszę;

-informowanie społeczeństw o zmianach klimatu i ich skutkach: popieranie i ułatwianie społecznego uczestnictwa w przygotowywaniu przeciwdziałań tym skutkom,

W Konwencji na uwagę zasługuje rozdział o ochronie różnorodności biologicznej, a zwłaszcza działaniom na rzecz ochrony i utrzymania genów, gatunków i ekosystemów. Współczesny postęp w biotechnologii wykazał, że materiał genetyczny roślin i zwierząt może znaleźć zastosowanie w rolnictwie, ochronie zdrowia i zaspokajaniu potrzeb ludzkich, jak również w ochronie środowiska.