DIAGNOZA
Współczesna medycyna uważa, że zaburzenia psychiczne są wypadkową dwóch grup czynników działających na organizm ludzki od jego poczęcia .Te czynniki można podzielić na:
-czynniki organiczne czyli możliwe współczesnymi metodami do stwierdzenia zmiany w budowie organizmu takie jak nieprawidłowości w budowie DNA, zmiany wywołane urazem czaszki czy zmiany będące efektem choroby OUN, zmiany będące efektem starzenia się organizmu.
•czynniki psych os ocjalne czyli związane z relacjami emocjonalnymi człowieka z otoczeniem i sytuacjami oraz procesami, w których uczestniczy. Przykładem mogą być zaburzenia wywołane długotrwałymi konfliktami małżeńskimi, w miejscu pracy łub wywołane zagrożeniem zewnętrznym jak wcjna,zamach terrorystyczny itp..
- czynniki mieszane Do tej grupy należy większość chorób psychicznych w tym schizofrenia Współczesne koncepcje etiologiczne podają że jest to choroba, której predyspozycje są zapisane w grupie kilkunastu genów i w sprzyjających okolicznościach zewnętrznych dochodzi do jej ujawnienia
j
Choroba Alzheimera
O
Obecnie - dwa główne systemy diagnostyczne:
1) Intematianal Classification of Disease and Related Health Próblems (ICD) - system opublikowany przez WHO 2 ) Diagnostic and Statisńc Manuał of Merrtal Disorders (DSM) - system amerykański
W obu systemach:
1) zaburzenia, wktóryćh występują podobne objawy, zostały wspólnie pogrupowane,
2) brak odwołania do etiologii zaburzeń,
3) klinicysta stawia diagnozę, dopasowując zachowania pacjenta do kryteriów zawartych w klasyfikacji,
4) objawy nie mogąbyć normalną kulturowo usankcjonowaną reakcjąna wydarzenia
KLASYFIKUJE SIĘ ZABURZENIA A NIE OSOBY!!!!!
Zalety klasyfikacji medycznej:
- wspólna klasyfikacja ułatwia komunikowanie się (co ma znaczenie w praktyce klinicznej i badaniach)
- diagnoza wieloosiowa pozwala na dość kompleksowy opis problemów pacjenta
- bycie zdiagnozowanym często przynosi ulgę samemu pacjentowi oraz jego rodzinie
Wady klasyfikacji medycznej:
- klasyfikacja nie odnosi się do tego, jak zaburzenie przejawia się w przypadku danego pacjentą
- klasyfikacja jest skomplikowana (DSM-IV podaje definicję ponad 350 zaburzeń psychicznych),
- diagnoza może stygmaty zować klienta na zasadzie samospelniającej się przepowiedni,
- klasyfikacja zaburzeń pomija zasoby pacjentą
- w praktyce klinicznej nie zawsze można zdiagnozować określany typ zaburzenia u pacjenta -* w konsekwencji powstają „nowe jednostki diagnostyczne" jaknp. „bulimareksja”,
- duża wsp ółwy stępowalność zaburzeń {comorbicfiły) -» stosunkowo rzadko występują „czyste" przypadki
Diagnoza psychologiczna częściowo przypomina diagnozę lekarską Zadanie jej jest trejakie:
• opis zaburzeń zachowaniaubadanego (np. w pracy, szkolą żydutowarzysko-rodzinnym itp.)