„Pojęcie bezpieczeństwa ewoluowało w czasie i jest zależne od konkretnych warunków panujących w państwie. Interes bezpieczeństwa powszechnego w wymiarze globalnym nie musi być tożsamy z poczuciem bezpieczeństwa konkretnego kraju. W literaturze najczęściej bezpieczeństwo określa się jako proces tworzenia takich warunków, które gwarantowałyby państwu jego istnienie, zapewniałyby suwerenność, integralność terytorialną, nieingerencję w sprawy wewnętrzne, właśnie jako proces i stan"1. „Wyjaśniając istotę bezpieczeństwa, należy mieć na uwadze jego związek ze zjawiskiem zagrożenia, wynika z tego, że brak zagrożenia stanowi istotny aspekt bezpieczeństwa"2. „Zagrożeniem jest taka sekwencja zdarzeń w otoczeniu systemu, wewnątrz systemu i w relacjach systemu z otoczeniem zewnętrznym, która prowadzi do pogorszenia pozycji względem innych systemów i do konieczności przeznaczenia pewnych zasobów systemu na adaptację do wymagań otoczenia i redukcji funkcji systemu, tj. do zmniejszenia możliwości realizacji podstawowych funkcji"3. M. Berkowitz i P. G. Bock już w latach sześćdziesiątych sformułowali definicję bezpieczeństwa narodowego: „bezpieczeństwo narodowe to zdolność narodu do ochrony jego wewnętrznych wartości przed zagrożeniami zewnętrznymi"4. W Encyklopedii Britannica można
Z,Cesarz, E. Stadmuller: Problemy polityczne współczesnego świata. Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 1998, s.48.
Ch, Bay: Koncepcje bezpieczeństwa indywidualnego, narodowego i zbiorowego. „Studia Nauk Politycznych", 1989 nr 4, s.83-91.
D. Bobrow, E. Haliżak, R. Zięba: Bezpieczeństwo Narodowe i międzynarodowe u schyłku XX wieku. Wydawnictwo „Scholar,,, Warszawa 1997, s. 4-6.
M. Berkowitz, P.G. Bock American National Security. A Reader on Theory and Policy, New York 1965, s. 10.