Promieniowanie elektromagnetyczne - rozchodzące się w przestrzeni zaburzenie pola elektromagnetycznego. Składowa elektryczna i magnetyczna fali indukują się wzajemnie - zmieniające się pole elektryczne wytwarza zmieniające się pole magnetyczne, a z kolei zmieniające się pole magnetyczne wytwarza zmienne pole elektryczne.
ę
E = hv = h— długość fali (nm)
A 700 600 500 400
zakres widzialny
— długość fali(m)
io8 io7 io® io5 io1 io3 io2 io i nr1 nr2 Kr3itr4 io* io-6 nr7 nr8 io-° io-10 io-‘1 io_I2 to-13 io_M io-15 itr16
-l-1-:-1-1-1-1--—. ‘ii—1-. ; -1-1—J_—1-
fale długie fale radiowe podczerwień II ultrafiolet promienie X promienie gamma
10 102 103 10ł 105 IO1’ 107 108 109 IO10 10" 1012 1013 10M 1015 10m 1017 1018 1019 IO20 1021 1022 1023 W24
częstość (Hz) —►
promieniowanie promieniowanie
niejonizujące jonizujące
Widmo (rodzaje) i wykorzystanie fal elektromagnetycznych:
> promieniowanie radiowe:
o telekomunikacja - przekaz obrazu, dźwięku, danych, wzorców czasu; o telefonia komórkowa; o telemetria z wykorzystaniem radarów;
> promieniowanie podczerwone;
> promieniowanie ultrafioletowe;
o spektroskopia tzw. optyczna, o analityka fizykochemiczna;
> promieniowanie widzialne - odbierane przez człowieka w postaci kolorów (światło);
> promieniowanie X;
> promieniowanie gamma
o diagnostyka medyczna; o radiologia; o radioterapia.
Światło ma podwójną naturę, wykazuje dualizm korpuskulamo-falowy:
> charakter korpuskulamy - zjawisko fotoelektryczne, zjawisko Comptona oraz absorbcja, emisja przez atomy i molekuły;
> charakter falowy - interferencja, dyfrakcja oraz polaryzacja.
Energię pojedynczego fotonu można wyznaczyć na podstawie wzoru:
E = hv = h —
gdzie:
h = 6,625 x 10'34 J x s - stała Plancka; c = 2,99792 x 108 m x s'1 - prędkość światła;
X - długość fali.