PSYCHOLOGIA KLINICZNA - WPROWADZENIE DO SPECJALNOŚCI
LITERATURA
• Sęk - Wprowadzenie do psychologii klinicznej, rozdziały 1-9, 11, 15;
• Cierpiałkowska, Sęk - Psychologia kliniczna a psychopatologia- wzajemne zależności, w: Sęk Psychologia kliniczna tom I (s. 65-81);
• Brzeziński, Winiewska-Toeplitz - Model zawodowy psychologa klinicznego, w: Sęk Psychologia kliniczna tom I;
• Kodeks etyczno-zawodowy psychologa, w: J. Strelau. Psychologia. Podręcznik akademicki, tom III (s. 837-844);
PSYCHOLOGIA KLINICZNA JAKO NAUKA STOSOWANA
Psychologia kliniczna jest dziedziną stosowaną w psychologii, jest nauką zarówno praktyczną, jak i teoretyczną. Nauki praktyczne na podstawie wiedzy o prawidłowościach opracowują reguły praktycznego działania i nie prowadzą badań własnych. Nauki stosowane wdrażają osiągnięcia teoretyczne do praktyki stosując ogólną wiedzę.
Psychologia kliniczna jest specyficzną nauką stosowaną:
- stosuje ogólną wiedzę,
- tworzy własną teorię,
- reinterpretuje koncepcje,
- prowadzi badania empiryczne.
Psychologia kliniczna nawiązuje do psychologii ogólnej rozwoju osobowości, do psychologii społecznej i środowiskowej. Dziedziny te są wzajemnie powiązane.
Wiedza wzajemnie się uzupełniająca:
• podstawowa teoretyczna
• społecznie responsywna
• profesjonalna.
Wiedza społecznie responsywna to wiedza, która tworzy się na aktualne zapotrzebowanie społeczne: np. temat pedofilii, przemocy szkolnej, czy kryptokibiców. Jest próbą wyjaśnienia społecznego zjawiska przez badania naukowe studentów np. koła naukowe.
Wiedza profesjonalna uczy praktycznego działania (diagnoza, rozmowa psychologiczna, wolontariat).
Za twórcę psychologii klinicznej uważa się Ligthner Witmer (1667-1956 ;) ). Nazwa wzięła się od metody klinicznej - badania pojedynczej osoby, celem zrozumienia. Metoda ta powstała w stanie Pensylwania. Uważał, że wiedzy z laboratorium Wundta nie da się przenieść bezpośrednio do praktyki. Tworzył na wzór swoich postulatów Kliniki Medyczno-Psychologiczne.
Podziały psychologii klinicznej: