DSCN1927

166

Pisarze drugiej połowy XVI w., Małopolanie, wprowadzili do języka literackiego pewne dialektyzmy małopolskie, np. fala, -och, robiłech, ale miały one na ogół żywot krótkotrwały i nigdy nie były normą ogólną. To nie dialekt mazowiecki przyczynił się do ich usunięcia. O wpływie dialektu mazowieckiego na język literacki możemy mówić dopiero od w. XVII; zresztą fala i robiłech występowały i w dialekcie mazowieckim. To nadal w ciągu w. XVI ścierały się pewne tendencje małopolskie i wielkopolskie, wzajemnie na siebie oddziałując przy ustalaniu obowiązujących norm języka literackiego.

W rezultacie dochodzimy do następujących wniosków:

1)    W historycznym rozwoju cech dialektycznych języka polskiego należy wyodrębnić okres od końca XV do drugiej połowy XVI w. W tym czasie bowiem stan gwarowy w obrębie poszczególnych dzielnic jest znamiennie różny od poprzedniego.

2)    W okresie bezpośrednio poprzedzającym ukształtowanie się polskiego języka literackiego istnieją wspólne tendencje rozwojowe w dialekcie wielkopolskim i małopolskim.

3)    Obydwa dialekty — wielkopolski i małopolski — miały swój udział w tworzeniu podstaw polskiego języka literackiego.