3582469049

Mu rłata - drewniana belka ułożona na murze budynku. Przenosi obciążenia z dachu (najczęściej z więźby dachowej) na ściany.

Zobacz też: wiązar (budownictwo), przegląd zagadnień z zakresu architektury

Więźba dachowa - drewniana konstrukcja dachu, drewniany szkielet dachu, który przenosi obciążenia z pokrycia dachowego.

Więźby należą do konstrukcji ciesielskich. Przekazywanie sil od obciążeń ciężarem własnym, wiatrem i śniegiem pomiędzy poszczególnymi elementami odbywa się poprzez złącza ciesielskie.

Podstawowym elementem więźby są wiązary dachowe, w śród których najczęściej spotyka się: wiazary krokwiowe, jętko we. platw iowo-kleszczowe. wieszarowe. Dach składa się z kilku wiązarów na których spoczywa pokrycie dachu oparte za pośrednictwem lal (wąskich desek lub szerokich listew), elewentualnie dodatkowo kontrlat lub deskowania.

Wiązary opiera się na belkach stropu poddasza; na murze za pośrednictwem murlaty lub ścianie szkieletow ej -na belce oczepow ei. W kierunku podłużny m konstrukcja dachu usztywniona jest za pomocą ukośnie prze bijanych desek wiatrow nic.

W konstrukcjach archaicznych dachów spotyka się również typy:

•    w ięźhę sochowo-ślemieniow ą

•    pólsochową

•    ślęgową

Zobacz też: przegląd zagadnień z. zakresu architektury, w iązar (budow nictwo).

Wiązar (w ięzar) - w budownictw ie jest to podstawowy element konstrukcji dachu. W zależności od użytego materiału można wyróżnić:

•    wiązar drewniany - w budownictw ie tradycyjnym jest to para krokw i opartych na belce stropowej lub ścianie zewnętrznej budynku za pośrednictwem murlaty. W zależności od rozpiętości podpór i zastosowanego rozwiązania wiązar wzmacnia się dodatkowo drewnianymi belkami. Najczęściej stosowane rozwiązania wiązarów ciesielskich:

o whazar krokwiowy, o wiązar jętkowy, o w iąząr platwióWÓ-klęszęzowy, o wiązar wieszarowy.

•    wiązar stalowy - kratow nica lub blachownica

•    wiązar żelbetowy - kratow nica

W rozwiązaniach inżynierskich stosuje się: kraty, luki, ramy wykonane na ogól z desek lub materiałów' drewnopochodnych, łączone przy pomocy gwoździ lub kleju.

Schody - element budynku lub ukształtowania terenu, który umożliw ia komunikację między różnymi poziomami.

Schody znane są od najstarszych czasów'. W starożytności i średniowieczu miały zastosowanie czysto praktyczne. Jedynie stopnie zewnętrzne, wykonane z kamienia, pomimo prostej konstrukcji stanowiły element architektoniczny zdobiący, podkreślający rangę obiektu (schody wiodące do świątyni, kościoła, zamku itp. Dopiero w okresie renesansu zaczęto stosować bardziej dekoracyjne formy schodów. Oprócz schodów reprezentacyjnych w pałacach, bibliotekach, teatrach, domach mieszkalnych stosowano także ciasne, słabo