funkcjonowania. W jednoznacznej ocenie zjawisk w otoczeniu występują trudności. Dlatego stosujemy odpowiednie metody badania otoczenia. Metody badające otoczenie dalsze, to opinie ekspertów, ekstrapolacja trendów, metody scenariuszowe, modelowanie symulacyjne, burza mózgów, metoda morfologiczna i drzewa relewancji. Najbardziej popularne metody badania otoczenia bliższego to analiza pięciu sił konkurencyjnych, punktowa analiza atrakcyjności sektora, mapa grup strategicznych oraz krzywa doświadczeń. Pokrótce metody badania otoczenia dalszego i bliższego zostaną omówione.
Otoczenie bliższe to otoczenie, które ma wpływ na firmę i na które firma może mieć również wpływ - można go zmieniać i kształtować. Oddziaływanie przedsiębiorstwa na otoczenie jest zróżnicowane i zależy od pozycji konkurencyjnej. To otoczenie jest dla firmy łatwiejsze do zidentyfikowania i obserwacji. W skład otoczenia konkurencyjnego wchodzą wszystkie podmioty gospodarcze, które mają z firmą powiązania kooperacyjne lub konkurencyjne. Metody analizy mikrootoczenia:
1. „Pięć sił M. Portera”.
2. Punktowa ocena atrakcyjności sektora.
3. Mapa grup strategicznych.
4. Krzywa doświadczeń.
5. Profil ekonomiczny sektora.
6. Ocena potencjału globalizacyjnego sektora.
M. Porter analizował sektor poprzez zbadanie pięciu czynników (sił), które kształtują jego atrakcyjność dla przedsiębiorstw lub potencjalnych inwestorów. Należy zbadać sposób i siłę wpływu czynnika na sektor i przedsiębiorstwo, w rezultacie zostaną wyznaczone słabe i mocne strony podmiotu, a w obszary o najsilniejszym wpływie skierowane zostaną działania strategiczne.
Możliwości rozwojowe i atrakcyjność sektora są tym mniejsze, im większe jest oddziaływanie pięciu sił:
1. Siły oddziaływania dostawców