Otoczenie przedsiębiorstwa możemy podzielić na dwie części:
• otoczenie bliższe (mikroekonomiczne) konkurencyjne, branżowe, sektorowe,
• otoczenie dalsze (makroekonomiczne).
Każda organizacja jest ściśle powiązana z otoczeniem. Tylko dzięki temu może ona trwać i rozwijać się. Z otoczenia bowiem czerpie informację, energię, dostarczając mu w zamian swoje produkty, informacje niezbędne innym organizacjom lub poszczególnym ludziom.
Powiązania przedsiębiorstwa z otoczeniem odbywają się sprzężenia wejściowo-wyjściowe. Zasoby, procesy i zjawiska tkwiące w otoczeniu mają swoją charakterystykę esencjonalną, są uplasowane w pewnej przestrzeni i jako takie podlegają opisowi, wyjaśnieniu, ocenie i kształtowaniu przez przedsiębiorcę. Esencja i uplasowanie składników otoczenia i stanowisko przedsiębiorcy ulegają zmianom, samoistnym bądź indukowanym. W otoczeniu ciągle się coś dzieje lub będzie działo, zatem zbadanie i oddziaływanie wpływu przedsiębiorstwa na otoczenie w procesach zmian ma fundamentalne znaczenie. Służy temu postrzeganie otoczenia w takich kategoriach jak otoczenie bliższe i dalsze (odległość, przestań), bezpośrednie i pośrednie, częstotliwość i gęstość zmian, dyfuzja zmian, komercjalizacja zmian ( czas, jaki upływa od pomysłu do jego zastosowania w biznesie, a potem do osiągania na rynku stadium dojrzałości).
H.J. Ansoff przedstawił model turbulencji otoczenia, w którym opisał cztery czynniki:
• poziom budżetu strategicznego,
• nieprawidłowość zmiany,
• nowatorstwo zmiany,
• częstotliwość zmiany.
Zatem przedsiębiorstwo staje naprzeciwko pewnego potencjału otoczenia, bierze pod uwagę swoje interesy, w tym zysk i długookresowe przeżycie, musi sobie odpowiedzieć na pytania dotyczące własnego usytuowania w otoczeniu (uplasowanie, rola, miejsce, możliwości). Potencjał to zdolność dokonywania zmiany, przy czym im wyższa ta zdolność, tym większy potencjał i odwrotnie.