indywidualne lub zinstytucjonalizowane grupy podmiotów, z którymi przedsiębiorstwo wchodzi w określone powiązania.
Pojęcie „środowisko” w odróżnieniu od szerszego pojęcia „otoczenie”, używa się do określenia układu stosunków znaczących, to znaczy mających znaczenie dla szeroko rozumianej aktywności człowieka, zarówno życiowej, jak i zawodowej, a w jej obrębie zadaniowej. Pojęcie „środowisko” ma charakter relatywny, odnosi się zawsze do kogoś, zawsze jest czyjeś.
Środowisko człowieka można więc rozpatrywać dwojako, jako źródło stymulacji jego aktywności, jako zbiór czynników ukierunkowujących jego zachowanie (w tym wypadku pracę) oraz jako podstawę organizacji jego zachowania się. Środowisko można rozpatrywać jako układ bodźców fizycznych, układ stosunków społecznych (więzi społecznych) oraz jako układ bodźców motywujących do działania.
Środowisko pracy nie jest wyizolowane z szerszego kontekstu rzeczywistości. Ono też ma swoje otoczenie, które pośrednio lub czasami bezpośrednio (w czasie awarii czy katastrofy) łączy się z nim i bezpośrednio odnosi do pracujących ludzi. W otoczeniu każdego zakładu pracy istnieją obiekty kształtujące przestrzeń naturalną i architektoniczną (domy, osiedla mieszkaniowe, obiekty przemysłowe, usługowe, hotele). Ważny jest kształt terenu, klimat, roślinność.
Każdy zakład pracy wchodzi ze swoim otoczeniem w rozmaite układy, nawiązuje kontakty, tworzy powiązania obecnie z coraz bardziej odległymi miejscami na świecie, dzięki istnieniu globalnej sieci elektronicznej. Czas i miejsce wciąż jeszcze mają decydujące znaczenie, a środowisko pracy jest podstawowym magnesem przyciągającym lub odpychającym od pracy.
Środowisko pracy jest powiązane ze środowiskiem rodzinnym każdego człowieka. Odpowiednio prowadzone gospodarstwa domowe, udane życie rodzinne pracownika, stosunki dobrosąsiedzkie, przywileje jakie oferuje rodzinie pracownika zakład pracy to ważna postawa restytucji sił roboczych, uczestnictwa społecznego i zaspokajania ważnych potrzeb społecznych pracownika.