1060441746

przedsiębiorstwo wykorzystuje proste metody wytwarzania. Przy większej skali produkcji opłacalne staje się zastosowanie bardziej skomplikowanych, nowoczesnych maszyn, które umożliwiają obniżenie kosztów wytwarzania dodatkowych jednostek. Automatyczne linie produkcyjne pozwalają wytwarzać dodatkowe jednostki taniej, ale są bardzo drogie przy niewielkiej skali produkcji. Przy dalszym wzroście produkcji pojawiają się trudności z zarządzaniem dużym przedsiębiorstwem.

Kolejne przyrosty produkcji stają się coraz droższe i koszty krańcowe zwiększają się jeszcze bardziej. Zależność kosztów krańcowych od wielkości produkcji wygląda różnie w różnych przedsiębiorstwach. Wielkość utargu krańcowego i całkowitego zależą od kształtowania się popytu na produkty danego przedsiębiorstwa. Krzywa popytu ma nachylenie ujemne => utarg krańcowy spada systematycznie z 2 powodów:

1.    im wyższy jest poziom produkcji, tym niższa musi być cena ostatniej sprzedawanej jednostki

2.    kolejne obniżki cen zmniejszają przychody uzyskane ze sprzedaży wszystkich dotychczasowych jednostek produktu.

Prawidłowości charakterystyczne dla przedsiębiorstw o opadającej krzywej popytu:

1.    utarg krańcowy spada wraz ze wzrostem produkcji

2.    utarg krańcowy jest niższy od ceny ostatniej sprzedanej jednostki o wielkość wpływu obniżki cen na sumę przychodów uzyskanych ze sprzedaży poprzednich jednostek.

Kształt krzywej utargu krańcowego zależy wyłącznie od kształtu krzywej popytu na produkty przedsiębiorstwa.

Jeżeli utarg krańcowy przewyższa koszt krańcowy, to zwiększenie produkcji o jednostkę będzie oznaczało wzrost zysków.

Przedsiębiorstwo dążące do maksymalizacji zysku powinno zwiększa produkcję tak długo, jak długo przychody krańcowe są większe od kosztów krańcowych. W momencie, gdy koszty krańcowe zaczynają przekraczać przychody krańcowe, nie należy już dalej zwiększać produkcji. Stosowanie tej zasady pozwala na wybór optymalnej wielkości produkcji. Jeżeli nawet wtedy przedsiębiorstwo nie osiąga zysków, to powinno zostać zlikwidowane.

Krzywe kosztów krańcowych i utargu krańcowego: MC = MR

Wykres funkcji kosztów krańcowych => MC, wykres funkcji utargu krańcowego => MR Zysk jest maksymalny w punkcie przecięcia obydwu linii (E).

Wielkość produkcji (Q,) zapewnie najwyższy zysk (lub najmniejsze straty). Przy produkcji mniejszej od Qi utarg krańcowy jest wyższy od kosztów krańcowych, a więc wzrost produkcji spowoduje zwiększenia zysku.

Na prawo od Qi koszty krańcowe są wyższe od utargu krańcowego. Dalsze zwiększanie produkcji w większym stopniu podwyższa koszty niż przychody, a więc ograniczenie produkcji przynosi większe oszczędności kosztów, niż wynoszą utracone przychody.

W punkcie Qi koszt krańcowy jest równy utargowi krańcowemu.

Gdy przedsiębiorstwo godzi się na podwyżkę płac lub też odczuwa skutki wzrostu cen stosowanych w produkcji surowców, koszty krańcowe wzrosną przy każdej wielkości produkcji.

Gdy krzywa popytu na wyroby przedsiębiorstwa i linia utargu krańcowego przesuwają się w górę, dla każdych rozmiarów produkcji cena i przychód krańcowy są wyższe niż poprzednio.

Przesunięcie w górę krzywej kosztów krańcowych powoduje zmniejszenie produkcji. Taka sam zmiana linii utargu krańcowego prowadzi do wzrostu wielkości produkcji.

Przedsiębiorstwa nie muszą ciągle ustalać położenia krzywych swoich kosztów i utargu końcowego. Ustalenie punktu zrównania się MC i MR jest tylko metodą stosowaną przez ekonomistów.

8. ROZWINIĘCIE TEORII PODAŻY: KOSZTY A PRODUKCJA

Przedsiębiorstwa nie zawsze zaprzestają produkcji, kiedy pojawiają się straty. Niekiedy oczekują one, że popyt wzrośnie lub, że jeśli będą miały dość czasu, to obniżą koszty produkcji na tyle, aby przywrócić zyskowność produkcji.

Przedsiębiorstwa ustalają produkcję na poziomie, przy którym koszt krańcowy zrównuje się z utargiem krańcowym. Oznacza to maksymalizację zysku (lub minimalizację strat). Jeśli pojawia się zysk, przedsiębiorstwo decyduje się na wytwarzanie tej właśnie wielkości produkcji. Jeśli występuje strata, przedsiębiorstwo sprawdza, czy można ja zmniejszyć przez całkowitą rezygnację z produkcji.