1109145391

Wstęp

Obecny poziom techniki wytwarzania wymaga stosowania maszyn, które są w stanie zapewnić produkcję przedmiotów na szeroką skalę. Istotna jest również łatwość rekonfiguracji obrabiarek w celu zmiany profilu wytwarzania [1]. Wymagania stawiane wyrobom to przede wszystkim niski koszt produkcji, który przekładają się bezpośrednio na zwiększenie wydajności oraz powtarzalności tworzonych elementów. Realizacja tych zadań zapewniają maszyny CNC (ang. Computerized Numerical Control).

Obrabiarką sterowaną numerycznie nazywamy maszynę technologiczną, pracującą w układzie otwartym, bądź zamkniętym, która realizuje proces obróbki zgodnie z wprowadzonym do układu sterowania programem. Program sterujący obróbką wykorzystuje symboliczny zapis informacji do realizacji kierowania torem ruchu lub pozycją określonego zespołu. Program sterujący pracą obrabiarek CNC można uzyskać poprzez jedną z metod przedstawionych na poniższym schemacie.

W pracy dyplomowej skoncentrowano się na zastosowaniu programowania ręcznego na układów sterujących firmy Haas oraz programowaniu automatycznym w systemie CAD/CAM (ang. Computer Aided Design/Computer Aided Manufacturing) wykorzystaj ąc z program Mastercam X6.

Programowanie ręczne stosowane jest głównie w odniesieniu do przedmiotów o nieskomplikowanych kształtach oraz cechach geometrycznych. Korzyścią w takim podejściu jest otrzymanie bardziej zwartego programu obróbkowego. Mniejsza objętość kodu umożliwia łatwiejszą jego edycję, a także ma istotne znaczenie w przypadku obrabiarek o ograniczonej pamięci.

Programowanie automatyczne pozwala na pracę bezpośrednio z modelem wcześniej utworzonego przedmiotu, który może posiadać skomplikowane kształty oraz powierzchnie i wymaga równoczesnej obróbki w kilku osiach. W przypadku tworzenia programu metodą ręczną takie działanie jest utrudnione, a wielu przypadkach wręcz niemożliwe do osiągnięcia.

5