Ocena ryzyka w ubezpieczeniach na życie
Końcowy etap, etap zasadniczy odbywa się z reguły w centrali towarzystwa ubezpieczeniowego. Polega on na sprawdzeniu ankiety oraz informacji uzyskanych od agenta, a następnie na wyszacowaniu ryzyka oraz ostatecznym ustaleniu składki ubezpieczeniowej. W przypadku pojawienia się jakichkolwiek wątpliwości mogą być zlecone badania lekarskie, testy medyczne, bądź skorzystanie z dodatkowych źródeł informacji o stanie zdrowia potencjalnego klienta20.
7. Ocena ryzyka w ubezpieczeniach grupowych, a ocena ryzyka w ubezpieczeniach zdrowotnych
Ocena ryzyka w ubezpieczeniach grupowych przebiega w zupełnie innym stopniu niż ocena ryzyka w ubezpieczeniach indywidualnych. W przypadku ubezpieczeń indywidualnych przedmiotem oceny jest indywidulany wnioskodawca, natomiast w ubezpieczeniach grupowych przedmiotem oceny jest grupa. Ocena ryzyka nie będzie tu obejmować cech poszczególnych członków grupy, lecz punktem odniesienia będzie ryzyko całej grupy .
Podstawowym celem oceny ryzyka w ubezpieczeniach grupowych jest zapewnienie, że ubezpieczona grupa lub ich suma odpowiada standardom ryzyka. Ocena ryzyka odbywa się na podstawie określonych środków, takich jak informacji dostarczanych przez pracodawcę oraz deklaracji członków grupy. Przy ocenie ryzyka należy brać pod uwagę takie elementy jak: charakter grupy, poziom uczestnictwa, rozkład wieku w grupie, poziom ochrony ubezpieczeniowej, rozmiar grupy, ryzyko zawodowe22.
Przy ocenie charakteru grupy szczególne znaczenia ma ustalenie czy nie stworzono jej celowo dla zakupu pakietu ubezpieczeniowego. Ponieważ w takim przypadku prawdopodobieństwo antyselekcji będzie dość wysokie.
Poziom uczestnictwa jest niezbędny dla zmniejszenia antyselekcji. Istotne jest, aby w programie ubezpieczeniowym uczestniczyła znaczna procentowo część grupy. Warto zauważyć, że im mniejsza grupa, tym poziom partycypacji jest wyższy.
Rozkład wieku w grupie jest ważnym czynnikiem określającym poziom ryzyka, ponieważ brak szans naboru nowych, młodych członków powoduje wzrost średniego wieku grupy, a także poziomu jej szkodowości. Niezbędne więc jest, aby tworzona grupa miała charakter dynamiczny.
20 E. Stroiński, Ubezpieczenia nażycie. Teoria i praktyka, Poltex, Warszawa 2004, s. 447.
21 Monkiewicz J., Podstawy ubezpieczeń..., dz. cyt., s. 79.
22 Tamże, s. 80.
88