293014523

-    regionalny produkt turystyczny - obszar, charakteryzuje się znacznie większym terytorium od lokalnego produktu turystycznego. Przykłady: Kraina Wielkich Jezior, Bieszczady, Kurpie, Podhale;

-    krajowy produkt turystyczny - obszar, cały kraj - Polska;

-    kontynentalny produkt turystyczny - obszar, kilka sąsiadujących państw. Przykłady: Szlak Bursztynowy, Szlak Gotycki.

Mając określone produkty turystyczne w Polsce lub możliwości ich stworzenia, słusznie założono, że jedynie rozwój produktów turystycznych odpowiadających popytowi na rynkach krajowym

i zagranicznym umożliwi osiągnięcie korzyści przede wszystkim ekonomicznych. To popyt a nie podaż określa dalszy rozwój produktu.

Na rynkach rozwinęło się pojęcie produktu markowego. Przy zakupach ludzie z różnych grup społecznych przedkładają w zasadzie produkty markowe nad produkty nieznanego pochodzenia. Marki Coca-Cola. Levis, McDonalds, Sony, Mercedes są ponadnarodowe.

Czym jest marka? Według Amerykańskiego Stowarzyszenia Marketingowego: marka to nazwa, termin, symbol, wzór lub ich kombinacja, stworzona w celu identyfikacji dóbr i usług sprzedawcy lub ich grupy i wyróżnienia ich spośród konkurencji.

Do podstawowych elementów identyfikacji należą:

-    znak graficzny (logo, znak marki) - uproszczony, graficzny obraz przedstawiający za pomocą myślowego skrótu najbardziej istotne cechy produktu lub firmy w celu jego identyfikacji i wyróżnienia spośród konkurencji;

-    nazwa - słowne określenie produktu, firmy;

-    slogan - sentencja słowna, wywołująca skojarzenie z produktem, firmą;

-    dźwięk - motyw akustyczny, fraza muzyczna, sygnał wywoławczy stosowany w celu lepszej percepcji logo i nazwy produktu lub firmy.

W Polsce tworzenie produktów markowych w turystyce jest zjawiskiem stosunkowo nowym. W 1997 roku Urząd Kultury Fizycznej i Turystyki przyjął dokument „Strategia rozwoju krajowego produktu turystycznego Polski”. Jego głównymi przesłaniami było:

-    sprostanie konkurencji na rynku międzynarodowym,

-    utrzymanie popytu na turystykę krajową, mimo rosnącej konkurencji międzynarodowej. Sformułowano potrzebę stworzenia silnych produktów markowych polskiej turystyki.

Proces tworzenia produktów markowych był ukierunkowany na współpracę branży turystycznej z instytucjami rządowymi oraz organami samorządu lokalnego. Działania w tym zakresie oparto na czterech podstawowych założeniach:

-    koncentracja środków na tych produktach turystycznych, które mają największą szansę na odniesienie sukcesu oraz koordynacja działań na rzecz tworzenia produktów markowych w powiązaniu z innymi programami rozwoju regionalnego,

- ustalenie ściśle zdefiniowanych „tożsamości” produktów, umożliwiające odpowiednie ukierunkowanie działań marketingowych,

- nawiązanie współpracy władz państwowych i samorządowych z sektorem prywatnym i wspólne działanie na rzecz przyciągania niezbędnych inwestycji,

-    zapewnienie właściwie przygotowanej informacji dla potencjalnych inwestorów określającej w sposób precyzyjny priorytetowe sektory rozwoju produktu.

Tworzenie produktów markowych jest w założeniu działaniem rynkowym, co oznacza, że pierwsze pytania stawiane przy rozważaniu szans produktu brzmiały: „Gdzie znajduje się odpowiedni dla tego produktu rynek?” oraz „Kto zechce go kupić i czy ma odpowiednie środki?”. Dlatego też tworzenie produktu markowego jest czymś więcej niż prostym połączeniem elementów materialnych i programowych oferty turystycznej, takich jak: hotele, atrakcje turystyczne, organizacja, kadra,, informacja turystyczna itp.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego"