293018028

1.2. Opis ludzkiego aparatu mowy 11

Źródłem energii dla układu głosowego jest część krtani poniżej strun głosowych oraz tchawica, płuca i przepona. Aparat oddechowy wytwarza falę dźwiękową, która następnie jest modulowana w górnych warstwach układu głosowego. Powietrze przechodząc z tchawicy trafia do układu fonacyjnego, gdzie przechodząc przez głośnię pobudza struny głosowe. W zależności od ułożenia więzadeł głosowych, od tego czy są one rozchylone na całej długości czy okresowo się rozchylają, powstaje fala dźwiękowa mająca postać ciągu impulsów lub szumu. To właśnie tam powstaje ton podstawowy głosu (ang. pitch). Wysokość tonu podstawowego jest związana z takimi cechami jak płeć rozmówcy, jego wiek oraz jego wrodzone lub nabyte cechy charakterystyczne, np. oddziaływanie miejsca zamieszkania. Wpływ na zmianę wysokości pierwszej składowej ma również intonacja głosu, widoczna np. przy artykulacji zdań pytających czy oznajmujących. U człowieka ton podstawowy może zmieniać sie w zakresie od 80 do 960 Hz. Bardzo ważną rolę w tym wypadku odgrywa płeć. U mężczyzn ton podstawowy zawiera się w paśmie ok. 80-480 Hz, dla kobiet pasmo jest około dwa razy większe ok. 160-960 Hz. Schemat budowy traktu głosowego przedstawiono na rysunku 1.2. Na schemacie pominięte zostały elementy niespełniające istotnej roli w procesie formowania sygnału pobudzenia, a biorące udział w generowaniu mowy.

Rysunek 1.2: Schemat traktu głosowego

Przy przechodzeniu fali dźwiękowej przez trakt głosowy kształtowane jest widmo sygnału krtaniowego, które powstaje po przejściu fali przez głośnię. Tak powstały sygnał dźwiękowy można poddać

T. Balawajder Aplikacja mobilna ułatwiająca eliminację nawyku mówienia „yyyy" podczas prezentacji.