W metodzie tej źródłem energii wzbudzającej analizowaną próbkę jest łuk elektryczny lub iskra elektryczna.
Łuk prądu stałego dostarcza względnie małej energii, pozwalając na uzyskanie temperatury 4000 6000 K. Widmo uzyskiwane w tych warunkach jest stosunkowo ubogie w linie. Rejestrowane są przede wszystkim linie charakterystyczne atomów i linie o najniższych potenc-ałach wzbudzenia, dzięki czemu uzyskane widma są łatwe w interpretacji. Wadą tego źródła energii jest jego mała stabilność w czasie, przez co pomiary są mało precyzyjne.
Znacznie bardziej powtarzalne wyniki uzyskuje się stosując łuk elektryczny prądu zmiennego. Do jego wytworzenia używa się zwykle wyższych napięć prądu i uzyskuje się wyższe temperatury. Największą powtarzalność uzyskuje się stosując iskrę elektryczną o napięciu kilkunastu do kilkudziesięciu tysięcy wolt. W warunkach takiego wyładowania :emperatura dochodzi do 15000 K, co powoduje znaczną jonizację -tomów i w efekcie widmo bogate w linie jonowe.
Gdy badana próbka przewodzi prąd elektryczny, wtedy iskrę lub łuk wytwarza się bezpośrednio między elektrodami wytworzonymi z próbki w ten sposób bada się stopy metali). Jeśli jest to niemożliwe, stosuje się elektrody wykonane z grafitu o spektralnej czystości.
Grafit jest materiałem dobrze przewodzącym prąd, miękkim, łatwo dającym się formować, czystym i dającym ubogie widmo (atomy węgla bardzo trudno ulegają wzbudzeniu). Jego redukcyjne właściwości zapobiegają utlenianiu się próbki podczas wzbudzania. W jednej z elektrod drąży się niewielkie wgłębienie, do którego wprowadza się analizowaną próbkę stałą lub badany roztwór.
Ryc. 8.10. Schemat układu optycznego spektrografu: ! — źródło wzbudzenia, 2 — kolimator, 3 — pryzmat, 4 — soczewka kamery, 5 płyta fotograficzna.
W spektrografie (ryc. 8.10) wiązkę promieniowania elektromagnetycznego wyemitowaną przez źródło, po rozszczepieniu na siatce dyfrakcyjnej lub pryzmacie kwarcowym, kieruje się na płytę fotograficzną. W miejscach, do których dociera światło, po wywołaniu płyty pojawiają się ciemne prążki. Ich położenie jest zależne od długości fali, a stopień zaczernienia od intensywności promieniowania.
169