15
6. fakt będący podstawą odrzucenia musi być powtarzalny,
7. stosować twierdzenia, do których stosują się najbardziej surowe testy,
8. hipotez pomocniczych używać oszczędnie,
9. nowe hipotezy muszą wyjaśniać regularność tłumaczoną przez stare hipotezy.
7. Szkoła Austriacka
Widzimy zatem że zarówno weryfikacjoniści jak i falsyfikacjoniści odwołują się do doświadczenia. Pierwsi stosują metodę defensywną celem chronienia teorii, drudzy stosują metodę agresywną, by teorię odrzucać. Zarówno z jednym jak i z drugim poglądem nie zgadzają się ekonomiści austriaccy. Uznają oni, że fakty historyczne nie mogą ani podważyć ani potwierdzić teorii ekonomicznej. Co zatem Austriacy rozumieją pod pojęciem ekonomii skoro ich stanowisko jest przeciwstawne. Uznają oni ekonomię za najbardziej rozwinięta dziedzinę bardziej ogólnej nauki jaką jest prakseologia. Prakseologia traktuje o tym co w ludzkim działaniu jest konieczne i uniwersalne. Ekonomia zaś odnosząc się do tych prawideł jest przedstawiana jako nauka aksjomatyczno-dedukcyjna. Aksjomatem dla Austriaków, jest fakt iż ludzie działają. W samym jądrze szkoły austriackiej panują rozbieżności co do statusu epistemologicznego aksjomatu ludzkiego działania. Dla jednych bowiem jest on skrajnie aprioryczny i należy podobnie jak kategoria przyczynowości, do logicznej struktury ludzkiego umysłu. Człowiek zatem porządkuje chaotyczną rzeczywistości przez filtr własnej umysłowości. Rozum ma możliwości wyjaśniania za pomocą obserwacji podstawowych zagadnień związanych z działaniem, ponieważ działanie bierze w nim swój początek. Taki pogląd reprezentuje Ludvig von Mises wzorując się na Kancie. Inni natomiast uznają że aksjomat ludzkiego działania jest skrajnie empiryczny. Człowiek wychwytuje z otaczającej go rzeczywistości, prawidłowości które niezależnie od ludzkiego umysłu istnieją. Ten pogląd