1. Wiadomości ogolne
Technologia maszyn jest nauką o wytwarzaniu wyrobów z materiału wyjściowego, a jej zadanie polega na badaniu środków i procesów produkcji oraz ich optymalizacji. Jest dyscypliną młodą, choć związaną z bardzo starą działalnością ludzką. Podlega nieustannemu rozwojowi, tworząc podstawy teoretyczne dla technik wytwarzania, które są praktyczną jej realizacją. Na rys. 1.1. przedstawiono 7 zagadnień wchodzących w skład Technologii Maszyn.
Ogólnie biorąc nadanie kształtu wyrobowi uzyskiwane jest przez technologie:
• formujące - przez odkształcenie materiału bez zmian objętości,
• kształtujące przez przyrost materiału - polegają na dodawaniu materiału,
• kształtujące przez ubytek materiału - polegają na stopniowym usuwaniu nadmiaru materiału, z przyjętej wstępnie jego większej ilości, zarówno sposobami skrawania, ścierania lub erodowania (rys. 1.2.).
Obróbka wiórowa zdefiniowana jest jako: usuwanie w postaci wiórów, określonej objętości materiału, w celu otrzymania przedmiotu o zadanym wymiarze i kształcie oraz stereometrycznych i mechanicznych właściwościach warstwy wierzchniej przedmiotu z wykorzystaniem energii mechanicznej. W tej definicji mieści się pojęcie skrawania jako sposobu obróbki pojedynczym lub wieloma ostrzami o zdefiniowanej geometrii takich jak: toczenie, struganie, cięcie, wiercenie, rozwiercanie, frezowanie, przeciąganie, gwintowanie i obróbka kół zębatych.
Sposoby obróbki narzędziami z praktycznie niepoliczalną liczbą ostrzy i niezdefiniowaną ich geometrią jak: szlifowanie, gładzenie, dogładzanie, docieranie, polerowanie, strumieniowo - ścierna, udarowo - ścierna (zwana ultradźwiękową), nazwano ściernymi. Jest to dziedzina obróbki ubytkowej o znaczącym rozwoju w ostatnim dziesięcioleciu. Dotyczy to coraz powszechniej stosowanego diamentu technicznego oraz wynalezienia nowoczesnych, trwalszych, materiałów narzędziowych, umożliwiających obróbkę z wysokimi prędkościami (powyżej 60 m/s).