4130649450

2 WIADOMOŚCI WSTĘPNE

2.1    Pojęcie obrotu gospodarczego i metody regulacji

Obrót gospodarczy - obrót oznacza że w tej gospodarce zachodzą pewne stosunki prawne związane z wymiana dóbr i usług. W odróżnieniu od obrotu powszechnego obrót gospodarczy zachodzi pomiędzy przedsiębiorcami, profesjonalnymi podmiotami, i innymi osobami (konsumenci). Za konsumenta (art. 22¹ kc) uważa się osobę fizyczną dokonującą czynności prawnej niezwiązanej bezpośrednio z jej działalnością gospodarczą lub zawodową. Podmioty które mają podmiotowość bądź osobowość prawną i nie są przedsiębiorcami ani konsumentami: fundacja, stowarzyszenie, wspólnoty mieszkaniowe nie prowadzące działalności gospodarczej. Osoby są dwie: fizyczne i prawne, ale mamy w prawie wielość podmiotów! Cecha charakterystyczna obrotu gospodarczego: charakter zarobkowy, dokonywana za pośrednictwem, z użyciem pieniądza. Przedsiębiorca może dokonywać czynności nieodpłatnie. Z ekonomicznego punktu widzenia obrót gospodarczy ma na celu osiąganie korzyści.

Przedsiębiorcy obracają się w dwóch sferach: prawa prywatnego i publicznego. Wszelkiego rodzaju zezwolenia, koncesje, wpisy do rejestrów publiczno-prawnych, także obowiązek wpisu do KRS to sfera prawa publicznego. Wymiana dóbr i usług w obrocie gospodarczym to sfera prywatnoprawna i tutaj metodą regulacji jest metoda cywilnoprawna. Podstawowym instrumentem wymiany dóbr i usług jest umowa, leasing, najem dzierżawa, lub inne czynności prawne dokonywane przez przedsiębiorców na zasadzie swobody umów.

2.2    Prawo Handlowe

Nazwa z powodów historycznych, z okresu międzywojennego, głównym aktem regulującym te stosunki był akt o takiej nazwie. Później nie było tej gałęzi, gospodarka uspołeczniona, podmioty -jednostki gospodarki uspołecznionej. Lata 70-80 dyskusja nad nazwą, np. prawo gospodarcze prywatne.

Definicja. Prawo Handlowe to zespół norm o charakterze cywilnoprawnym (prywatnym) regulujących organizację, czyli ustrój przedsiębiorców, oraz czynności handlowe powstające pomiędzy przedsiębiorcami a innymi podmiotami w obrocie gospodarczym zarówno krajowym jak i międzynarodowym, czyli handlu zagranicznym. Przedsiębiorca w obrocie gospodarczym w swojej działalności znajduje się w dwóch sferach prawa, prawa handlowego i prawa gospodarczego publicznego.

Równorzędność podmiotów w sensie prawnym, chociaż często brak ekonomicznej równości. Status prawa handlowego w obrębie gałęzi prawa, prawo handlowe nie jest odrębną gałęzią prawa, stanowi ono wyspecjalizowaną dziedzinę w obrębie prawa cywilnego. Jest to związane z zasadą jedności prawa cywilnego, zasada komercjalizacji prawa cywilnego, wprowadzona w 1966 r. Dotychczas w oparciu o stary kodeks handlowy prawo handlowe było odrębną dziedziną prawa, ale o takich samych właściwościach prawa prywatnego. Stanowił o tym przepis kodeksu handlowego każący stosować kodeks handlowy odpowiednio przy stosunkach zobowiązaniowych.

Zespół norm o charakterze cywilnoprawnym. Zasada swobody umów i autonomii woli stron. Możliwość doboru kontrahenta, kształtowanie treści stosunku wg swojej woli w granicach obowiązującego prawa, wolność zmiany i zakończenia stosunku za zgodnym porozumieniem stron, a czasem wypowiedzenie, oświadczenie o charakterze kształtującym, wolność co do formy dokonania czynności prawnej, w granicach obowiązującego prawa, np. przeniesienie własności nieruchomości.

Prawo handlowe jest wyspecjalizowaną dyscypliną prawniczą w stosunku do prawa cywilnego. Wiąże się to z zasada jedności prawa cywilnego, komercjalizacji. Wprowadzona w 1965 razem z kc, przed tą datą pr. handlowe było odrębną dziedziną. Przepis kh nakazywał stosować ówczesny

Utworzony przez Joanna Trawinska