Kosztami działalności usługowej są koszty wykonania lub świadczenia usług.
Koszty działalności finansowej związane są z pozyskiwaniem zasobów, dla potrzeb prowadzenia lub rozwijania podstawowej działalności podmiotu gospodarczego.
Koszty dotyczące budowy środków trwałych lub ich ulepszenia (modernizacji, przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji lub adaptacji), zwiększają ich wartość początkową.
Koszty związane z funduszami specjalnymi obejmują koszty dotyczące realizacji zadań określonych w odrębnych przepisach. W praktyce chodzi głównie o Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych.
W każdej działalności wyróżniamy sfery zaopatrzenia, produkcji i sprzedaży. Do każdej z nich przypisane są koszty, odpowiednio: zakupu, produkcji i sprzedaży. Podział ten występuje w podmiotach produkcyjnych. Natomiast nie ma zastosowania w jednostkach handlowych. Odrębną pozycją są koszty zarządu, występujące we wszystkich rodzajach podmiotów, ponieważ są związane z zarządzaniem przedsiębiorstwem jako całością.
W ramach działalności gospodarczej, prowadzonej przez każdy podmiot, wyróżniamy koszty zwykłej (normalnej) działalności operacyjnej, które mogą być ewidencjonowane według rodzaju, miejsc powstawania lub w układzie kalkulacyjnym.
Koszty zwykłej działalności operacyjnej mogą być ewidencjonowane w formie uproszczonej lub rozwiniętej. W pierwszym przypadku, koszty ewidencjonuje się w układzie rodzajowym lub według miejsc powstawania (układ podmiotowy, celowy kosztów). W drugim przypadku, koszty są ewidencjonowane najpierw w układzie rodzajowym a następnie rozlicza się je według miejsc powstawania. Takie podejście informuje o strukturze rodzajowej kosztów, o ośrodkach odpowiedzialnych za ich powstawanie a także umożliwia przeprowadzenie kalkulacji kosztów w układzie nośnikowym (w rozbiciu na poszczególne wyroby).
Przekroje ewidencyjne kosztów prezentuje rys.
Źródło: K. Czubakowska, W. Gabrusewicz, E. Nowak - Podstawy rachunkowości zarządczej. PWE, Warszawa, 2008, s. 42;
3