5987092498

Powyższe wprost koresponduje z pożądaną w omawianym modelu jakością, gdyż pozwala zapewnić wysoki potencjał kadry akademickiej oraz budować zdolność do stałego aktualizowania treści i form edukacyjnych w oparciu o najnowsze osiągnięcia nauki. Aktualnie stopień powszechnego wykorzystywania dostępnych narzędzi, technik nauczania oraz najnowszych wyników badań naukowych na potrzeby dydaktyczne jest nadal niewielki. Uczelnia spełniająca kryteria modelu OMA ściśle wiąże działalność naukową z dydaktyczną, wykorzystując dorobek pierwszej dla lepszego świadczenia usług w ramach działalności drugiej. Istotne tu jednak jest systemowe podejście do zagadnienia i zdefiniowanie celów krótko- i długookresowej strategii edukacyjnej uczelni, wpisujących się w strategię edukacyjną państwa i Unii Europejskiej. W ślad za strategią powinno iść samodoskonalenie procedur organizacji i zarządzania oraz zapewnienie adekwatnej do planów rozwojowych infrastruktury edukacyjnej i badawczej. Zgodnie ze sztuką planowania strategicznego powinno się również przewidzieć źródła finansowania realizacji poszczególnych działań przewidzianych dokumentem strategicznym. Co do zasady zalecana jest możliwie jak większa dywersyfikacja tych źródeł, jako zabezpieczenie przed niepowodzeniem z tytułu braku możliwości pozyskania finansowania. Dużą rolę odegra tu dojrzałość instytucjonalna i doświadczenie jednostek związanych z uczelnią, gdyż będzie się to przekładać na lepsze postrzeganie uczelni jako potencjalnego partnera do współpracy. Aktualnie z taką kategoryzacją mamy głównie do czynienia w przypadku współpracy uczelni z biznesem, w przyszłości należy spodziewać się również takiego samego podejścia ze strony instytucji publicznych. Ostatnio wprowadzone oraz nakreślone dalsze kierunki zmian w zakresie finansowania działalności szkolnictwa wyższego pozwalają zakładać coraz silniejsze uzależnianie możliwości pozyskania finansowania od skuteczności i efektywności sposobu ich wydatkowania. Mamy zatem do czynienia również z jakością w zarządzaniu środkami finansowymi, na którą model OMA wskazuje, traktując o odpowiedzialności uczelni opartej na umowie społecznej dopuszczającej daleko posuniętą samodzielność uczelni w dysponowaniu środkami publicznymi, pod warunkiem wyznaczenia jasnych i mierzalnych celów działania i ich osiąganie w określonej planem przedsięwzięcia perspektywie. Z punktu widzenia tworzenia strategii edukacji weryfikacja zakładanych wskaźników oraz monitoring ich osiągania powinny być zaplanowane w harmonogramie ewaluacji strategii, prowadzonej zarówno wewnętrznie, jak i zewnętrznie. Dokonywanie okresowej oceny skuteczności i efektywności realizowanych działań wynikających ze strategii jest jednym z podstawowych narzędzi monitorowania stopnia jej faktycznego wdrażania oraz jej przyszłego kształtowania.

Istotnym elementem dla osiągnięcia paramentów modelu OMA jest zachowanie spójności pomiędzy wszystkimi powyższej opisanymi działaniami, w szczególności poprzez zachowanie dużego stopnia korelacji planowanych i podejmowanych działań z systemem edukacji wyższej w regionie, traktując go jako platformę współpracy uczelni Mazowsza, mających spójne standardy nauczania oraz wspólny cel wyrażony w dążeniu do wzmocnienia roli uczelni wyższych w budowaniu przewagi konkurencyjnej Warszawy i Mazowsza jako ośrodka kształcącego elity, ustanawiającego nową jakość kształcenia, a przez to wpływającego również na otoczenie poprzez wspieranie i inicjowanie zmian społeczno-gospodarczych.

W dalszej kolejności, w kontekście zdefiniowanych czterech charakterystyk OMA i ich opisów (stanów pożądanych), zostały zdefiniowane najistotniejsze silne i słabe strony istniejących rozwiązań na poziomie systemu edukacji z uwzględnieniem specyfiki uczelni Warszawy i Mazowsza. Wypracowany w ten sposób materiał pokazuje, które z istniejących rozwiązań systemu mogą stanowić istotną podstawę lub mogą istotnie ograniczać dochodzenie do charakteryzującej model docelowy różnorodności, otwartości, jakości oraz spójności.